امام کاظم(ع): کسى که بقاى آنان را دوست داشته باشد از آنان است
صَفوان بن جمال، یکى از شیفتگان و رهیافتگان حقیقى کوى ولایت به شمار می‌رفت. کسى که توانست راه حق را از باطل تمیز دهد و در سبیل هدایت قرار گیرد. پیرامون صفوان، داستان مشهور و آموزندهاى روایت شده، و در آن درجه والاى پیروى و تبعیت او نسبت به ارشادات اهل بیت بیان شده است.
صفوان داراى شترهایی بوده و از راه اجاره آنان، مخارج خود را برآورده میساخته. در یکی از سال‌ها، هنگامى که زمان آماده سازى و حرکت کاروانهاى سفر حج فرا رسید، افرادى از طرف دستگاه هارون الرشید نزد او آمدند و شتران او را براى سفر حج اجاره کردند. پس از آن ماجرا، روزی صفوان خدمت حضرت موسى بن جعفر(علیه السلام) رسید و در آن ملاقات حضرت به او فرمود:
-اى صفوان! همه چیز تو نیکو و زیبا است، به غیر از یک چیز. و آن کرایه دادن شتر است به این مرد (هارون الرشید).
- صفوان گفت: اما من شتران را براى سفر معصیت و لهو و لعب کرایه ندادهام! لکن براى سفر حج کرایه دادهام. ضمن این که خودم هم در جریان این کار حضور ندارم و کار دست غلامانم قرار دارد.
- حضرت به او فرمودند: آیا تو نمیخواهى که از آنان کرایهاى دریافت نمایی؟
- گفت: چرا؟!
- حضرت فرمود: آیا دوست ندارى که ایشان باقى بمانند و کرایه تو را بپردازند؟
- گفت: آری!
- حضرت فرمود: کسى که بقاى آنان را دوست داشته باشد، پس او از آنان است. و کسى که از آنان باشد، با آنان وارد آتش میشود.
صفوان پس از این هشدار و ارشاد حضرت کاظم متوجه اشتباه خود شد و بلافاصله تمام شتران خود را فروخت. پس از این اقدام او، هارون الرشید که به حقیقت ماجرا پی برده بود، بسیار خشمگین شد و او را مورد تهدید و شماتت قرار داد.
دیشب مطلبی خواندم از سایت Business Insider با این عنوان که «رهبران ایران غرب را لعنت میکنند و فرزندان خود را برای تحصیل و کار به غرب میفرستند». در این مطلب دشمن ما را مسخره کرده است! البته او خودش خوب میداند که رهبران ایران آنهایی که اسم برد نیستند و در عنوان مطلبش مغلطه کرده است. اصلاً در این نظام چه کسی «مرگ بر امریکا» میگوید؟ آیا شما تا به حال از دولت تدبیر و امید «مرگ بر امریکا» شنیده‌اید؟ حتّی بصورت تلویحی؟ آیا اینها به دشمن لعنت میفرستند؟ آیا آنها امریکا را به دشمنی قبول دارند یا اینکه غرب را جامعه بین الملل میدانند؟ عالی‌جناب این دوستان که رسماً میگوید امام هم با «مرگ بر امریکا» مخالف بود! این مملکت یک سیّد دیگری است که او رهبر ایران است و مرگ بر امریکا میگوید. او هم 4تا پسر دارد که همه‌شان هم مثل خودش هستند. در این مملکت عدّه‌ای هستند که مرگ بر امریکا میگویند و عدّه‌ی دیگری هم هستند که کاسه‌ی گدایی خود و فرزندانشان را سمت غرب دراز میکنند. البتّه هر دو دسته هم در مسئولیتهای کلان حضور دارند امّا با یکدیگر متفاوتند. این است که دشمن مغلطه کرده است و البته از اینهمه تفاوت، عمق نظام مردم‌پایه‌ی ایران مشخّص میشود.
در این مملکت کسانی هستند که به امریکا «امیدوار»ند! هم خودشان به آغوش طاغوت رفته‌اند و از دستش نان خورده‌اند هم فرزندانشان را به طاغوت دلخوش کرده‌اند. نمیخواهم وارد این فضا بشوم که برای کسب علم بوده است یا خیر؟ اصلاً آیا آن چیز که کسب کرده اند علم بوده است یا خیر؟ مخصوصا در حیطه‌ی علوم انسانی. دوباره الآن در نظرات خواهم خواند که کسب علم است و فلان. وارد این فضا نمیشوم. امّا آنهایی که از دست امریکا نان خورده‌اند چه؟ آنهایی که آنجا کار میکنند؟ داستان را که دیدید؟ صفوان فقط یک بار قرض داده بود! فقط یکی دو ماهی را منتظر زنده ماندن هارون بود! همین! باقی عمرش را به آنها لعنت میفرستاد! خطاب امام را هم که دیدید؟ بسیار واضح به او گفت در آتش جهنمی! باید استغفار کنی! او هم به کفّاره گناهش شترانش را فروخت و توبه کرد! توبه! میفهمی؟ توبه کرد!
آنهایی که از دولت امریکا و انگلیس امرار معاش کرده‌اند، آنها برای همان مقدار پول آیا در دلشان نبوده که این دولتها بمانند تا من هم به نانم برسم؟ همین نان خوردنشان باعث علاقه‌شان به آنها و آنجا نشده است؟ نان خوردن از دولتی که نه تنها کافر حربی است بلکه اساساً غصبی است! امریکا که زمین کلّ مملکتش غصبی است و غرب هم با استعمار فراگیر خود همه ثروت باد آورده امروزش ناشی از غصب است. در اجلاس آکرا در سال 1990 برآورد شد که غرامتی که امریکا و اروپا تنها باید بابت به برده گرفتن افریقایی ها به افریقا بپردازند 777 هزار میلیارد دلار است. برای تقریب این عدد به ذهن مناسب است بدانید که تولید ناخالص جهانی (GWP) در سال 2013، یعنی تمام تولیدات سال 2013 در کلّ جهان روی هم معادل 74 هزار میلیارد دلار امریکا بوده است. یعنی مبلغ تولیدات کلّ جهان طی 10 سال را باید جمع کرد و فقط به خاطر برده‌داری به افریقا داد. غرامت بابت منابع طبیعی و دیگر موارد افریقا هیچ. غرامت کلّ کره زمین هم هیچ!
سیخ آخر را هم به خودمان بزنم نه به «سران!»؛ به خودمان، ما «تهان!». ای بنده‌ای که عاشق تولیدات امریکایی هستی! (خودم را عرض میکنم!) همین عشقت کافی است برای اینکه بقای امریکا را بخواهی. موضوعت عوض شده، اصل‌ات یکی است! صفوان پولش را از طاغوت میخواست تو تلکنولوژی و هوس‌ات را از او میخواهی. چه فرقی میکند؟ میخواهی او باشد که به تو نفع برسد. تو هم مثل او. تو که اصلاً پول میدهی به او. جیبش را پر میکنی. این که دیگر بدتر!
حکم کلّی و شرعی وجود دارد که نباید به ظالم کمک کرد. قطعاً کار کردن در امریکا، پرداخت مالیات به آن دولت و مشابه آن در افزایش تولید و ثروت این کشور غاصب مؤثر است و این را هر عقل سالمی درک میکند. لکن ممکن است مورد استثنائی باشد که برای امر والاتری این مسئله وجوب پیدا کند. با استفتائی که از دفتر مقام معظم رهبری (مرجع تقلید بنده) داشتم نظر ایشان را در مورد حلال بودن گرفتن حقوق از این دولت جویا شدم که نظر فقهی ایشان به این ترتیب است:
- حقوقی که کسی از دولت امریکا دریافت میکند و از آن طریق امرار معاش میکند، حلال است؟
- اگر در قبال کار مشروع باشد، اشکال ندارد.
با این وجود نباید خودمان را گول بزنیم. خدا را هم نمیتوانیم گول بزنیم، مادامی که دلیل موجّهی برای کمک به این ظالمان نداریم. در این موارد نفع رساندن ما به ظلم قطعی و نقد است امّا نفعی که در آینده برای خود و جبهه حق خواهد داشت احتمالی و نسیه است؛ نمیشود بی گدار به آب زد!
کلمات کلیدی:
دولت یازدهم
سیاست خارجه
- ۱۱
- شنبه, ۶ تیر ۱۳۹۴، ۰۸:۵۷ ق.ظ
:)