چند ماه پیش که بحث انفصال دانشگاه ایران از تهران پیش آمد، پرسشنامه ای دادند دستمان درباره رضایت از دانشگاه که من هم پشتش این کاریکاتور را کشیدم. حالا که دیگر این قضیه قطعی شده است گفتم در وبلاگ هم بگذارم. اولین روز ترم جدید، دیدیم سر در دانشکده (دانشکده پیراپزشکی تا چند هفته دیگر هنوز در محلّ دانشکده پیراپزشکی دانشگاه ایران است) پارچه نوشته‌اند که: تولّد دوباره دانشگاه ایران را به همه دانشجویان تبریک میگوییم! یک عده عقده‌ای مدیر این دانشگاه ایران هستند. میخواستم بلند و بالا درباره‌شان بنویسم امّا دیدم حیف وقت که پای آنها تلف شود.
البته انصاف را اگر داشته باشیم باید حق بدهیم بهشان. دو سال پیش از خواب که بیدار شدند و داشتند کت و شلوارها را میپوشیدند تا بیایند دانشکده، فهمیدند که ای دل غافل! از امروز هیچکاره اند!! بنظرم درست تر بود که بعد از ادغام مسئولان تهران همه پست های حساس را خودشان کامل نگیرند و ایرانی ها را زیردست کنند. آنجا افراط، اینجا هم افراط.
و ما هرچه میکشیم از همین افراط هاست حسین عزیز...
سلام عزیز
البته من به اینا حق نمیدم. حتی اگر که کار تهرانیا افراطی بوده باشه جوابش رو نباید با تفریط داد. به هر حال جفتش از عدل دوره و هر دوتاش باطله و همونطور که دارم جون میکنم توی مطالبم بتونم توضیح بدم اینه که افراطی با تفریطی هیچ فرقی نداره و هر دوتاشون برن به جهنم!:دی
یه حدیث هست که میگه: جاهل را نمیابی یا در افراط یا در تفریط
این یعنی اینکه همونی که افراطی دقیقا در همون حال تفریطی هم هست!
اصلا افراط با تفریط هیچ فرقی نداره) حداقل حداقل حداقل از نظر نتیجه (