وزارت اوقاف از ما باشد... یک نفر هم وزیر اوقافش بکنیم، آنوقت ببینید که اینطوری که الان دارد لوطیخور میشود، نخواهد شد... دست ما بدهید ببینید چه خواهد شد، آنوقت ببینید که ما با همین اوقاف این فقرا را غنیشان میکنیم... اجازه بدهید مالیات اسلامی را به آنطوری که اسلام با شمشیر میگرفت بگیریم از مردم، آنوقت ببینید دیگر یک فقیر باقی میماند؟ (منبع)
مشخص است که این جملات برای قبل از انقلاب است امّا اولین بار که این جملات را میخواندم نمیدانستم گویندهی آن کیست و با خود گفتم عجب جملات خام و نپختهای است. تا آخر سخنان را که خواندم فهمیدم از امام خمینی و مربوط به سال 1343 است. خب با خودم گفتم بهرحال در آن زمان تجربهی امروز که نبوده است و نمیشود زیاد خرده گرفت. بهرحال مردم و امام در آن روزها اینطور فکر میکردند که یک وزارت اوقاف را میتوانند درست مدیریت کنند و فقر را ریشهکن. امّا الان میبینم ما همچنان سطح تفکرمان نسبت به آن سالها زیاد هم تغییر نکرده. سخنرانی شب عاشورای امسال پناهیان در دانشگاه امام صادق من را یاد این صحبتهای حضرت امام انداخت. آن سالها که حزبالهیها دولت را در دست نداشتند گمان میکردند اگر و فقط اگر یک وزارتخانه داشتند میتوانستند فقر را ریشهکن کنند! الآن که کل دولت (و کل حکومت) را در اختیار دارند، گزارشهای رسمی میرسد که مثلا در دههی پیشرفت و عدالت، وضع عدالت بدتر شده است که بهتر نشده است! حال که زیر بار حکومتداری زاییدهاند وعدهی سر خرمن دیگری میدهند که: «ای دل غافل. حزبالهیها به دولت مشغول شدهاند و از بازار غافل! اگر بریزند در بازار و بازاری شوند، آنوقت است که کلید حل مشکلات اقتصادی-اجتماعی را یافتهاند و کن فیکون میشود.» و حالا باز باید حزبالهیها بازاری شوند و چند دهه بگذرد تا شاید آقایان متوجه تجویزهای اشتباهشان شوند.
نظر خودم را درباره مسئلهی طرح شده در یک جمله اگر بخواهم بگویم آن است که حداقل تا وقتی دولت (یا حکومت) فاسد باشد و بیقانونی بیداد کند هیچ بازار مفیدی شکل نخواهد گرفت. آدام اسمیتی هم که نگاه کنیم ابتدا به ساکن دولت موظف به رعایت قانون و حفظ و حراست از حقوق انسانها، خاصه حق مالکیت است و در پرتو چنین حکومتی است که بازار منطقی و رقابت منصفانه شکل میگیرد. بهرحال بنده معتقد نیستم صد در صد حرفهای پناهیان غلط است یا چیزی شبیه به این؛ بلکه بنده معتقدم حرفهای او در همان حد مفید و علاج کار روزگار ماست که حرفهای مذکور حضرت امام در سال 43 مفید بود! و خوب قاعدتاً وقتی مسئولین صدر حکومت کشور هم علاج مشکلات را در چنین چیزهایی میبینند و مثلا در شرایط فعلی اقتصادِ کشور، مهمترین راهکار برای عبور از بحران، شوخی با نمکی مثل «حمایت از کالای ایرانی» است، به نظرم از کسی مثل پناهیان هم نباید انتظار بیشتری داشته باشیم. شاید اول از همه و پیش از هرچیز، بجای قبیلهگرایی، کمی شایستهسالاری نیاز باشد چه برای نشستن بر مناصب حکومتی و چه برای نشستن بر منابر حکومتی.
- ۳
- يكشنبه, ۸ مهر ۱۳۹۷، ۰۹:۵۹ ب.ظ
در بخش تعاملی خبرگزاری الف برایشان بفرستید