1.
View this post on Instagram
ساعت شش صبح روز اربعین است و بعد از یکی دو هفته کم‌خوابی و بی‌خوابی، دیشب را هم نخوابیدم و بالاخره فاز اولش را تمام کردم. من همیشه مشکل وقت داشتم. چه از زمان مدرسه و درس خواندن چه از آزمونها و کنکور و چه حالا موقع کار. همیشه روی دور کند کار میکنم. حالا که مقدار وقتم کم آمده است از کیفیت وقتم میزنم و به کمیت‌ش اضافه میکنم! یعنی مثلا حساب میکنم فردا که قرار است از صبح تا شب سر کلاس دانشگاه باشم و کلاسها هم مفید نیستند، بگذار به جای اینکه یک روز وقت با کیفیتم را در کلاسهای دانشگاه تلف کنم، شب تا صبح را کار کنم و از وقتم استفاده کنم، صبح تا شب را با وقت بی‌کیفیت و با خستگی سر کلاس باشم!
فاز اول این پروژه تمام شد اما فهرست کارهای عقب مانده حسابی دراز است. این تمام نشده باید بروم سراغ بعدی. تمام نمی‌شود. تمام نشدنش یک طرف، ای کاش ذره‌ای به نتیجه می‌رسید. نمی‌دانم دلم را به چه خوش کنم؟ اینهمه حساب کتاب وقت بی‌کیفیت و با کمیت و استرس و این کار و آن مشغله، آخرش هم بی‌فایدگی پشت بی‌فایدگی. این پروژه را چون قول داده‌ام و اهل زیر قول زدن نیستم تا آخر می‌روم ولی گمانم دیگر شوق گرفتن اینگونه پروژه‌ها را هم ندارم.
خدا را شکر مسئله‌ی تعارض منافع از بس برجسته شد، چند رساله در دانشگاه‌های ع.پ. تهران و ایران و شهید بهشتی روی آن شکل گرفته است. کارهای ما که یکی بی‌نتیجه‌تر از دیگری است. امیدوارم دوستان شجاعت و جسارت کافی برای پرداختن به مسئله را داشته باشند و کارهای آنها نتیجه بدهد و گرهی از کار سیاست‌های سلامت و به تبع، گرهی از کار خلق باز شود.
2.
View this post on Instagram
در پست قبل از بیم‌ها گفتم اما باید از امیدها هم گفت. مفید بودن در عرصه سیاست سخت است. سخت‌تر از مدیریت و اقتصاد. سیاست عرصه منافع و منازعات قدرت است. اینجا جنگل است! (اسلاید ۲) هرکه قوی‌تر، سیاستگذارتر! کار ما سیاست‌پژوهان ابتدا به ساکن تولید گزینه‌های سیاستی است. سیاستگذار می‌آید از کتابخانه‌ی سیاست‌های تولیدی ما چندی را بر میگزیند (اسلاید ۳و۴ از کتاب سیاستگذاری در سلامت ترجمه خانم دکتر دشمنگیر). اما ما می‌توانیم نقشی فراتر را برگزینیم و سیاست‌آفرین باشیم (ترجمه بنده از policy entrepreneur).
سیاست‌آفرین صرفا سیاست‌پژوه نیست. او در کنار تولید شواهد، کنشگر فعال عرصه سیاست نیز هست. او منفعلانه منتظر سیاستگذار نمی‌ماند. او فعالانه در میدان سیاستگذاری چانه‌زنی میکند. مردم و رسانه‌ها را هدایت میکند. رقبا را کنار میزند و خلاصه هر کاری میکند تا سیاستش به کرسی بنشیند! سیاست‌آفرین خاک کف صحنه‌ی سیاستگذاری را میخورد و اتوکشیده آن گوشه نمینشیند تا مگر سیاستگذار گوشه چشمی به او داشته باشد (اسلایدهای بعدی را ببینید).
کار اما در این عرصه و مخصوصا در ایران دشوار است. فلسفه رواقیون میگوید کارها را ۳ دسته کن. آنها که در دست توست که انجامش بده. آنها که در دست تو نیست، رهایش کن. و آنها که مقداری دست توست و مقداری نیست. در این کارها تلاشت را بکن، اما نه به قصد هدفی که در دست تو نیست بلکه به قصد لذت از مسیر. در عرصه‌ی سیاست، اکثر فاکتورها دست تو نیست. اما آدم می‌تواند تاثیرگذار باشد. و اگر تاثیرگذار باشد، آنوقت چه می‌شود! یک سیاست آدم بگذارد، برای کل عمرش بس است!
من هیچوقت نمی‌توانستم یک تکنسین باشم. این کار لذتی برایم نداشت. من اهل چالشم. زندگی برایم طعمی ندارد. همین چالش و نبرد دائمی، فرسایشی و طولانی‌مدت است که مرا سر پا نگه میدارد. حتی نه نتیجه‌ی آن، بلکه خود نبرد!
پ.ن ۱: اسلایدها گزیده‌ای از ارائه‌ای است که هفته گذشته درباره‌ی سیاست‌آفرینی در دانشگاه داشتم. اسلایدهای کامل را در slideshare گذاشتم. گذاشتن همین خلاصه در اینستاگرام بانمک و لذتبخش بود. شاید بعدا هم سایر اسلایدهایم را اینجا بازنشر کردم.
پ.ن ۲: تصویر اسلاید نخست از داخل گنبد Capitol hill امریکاست و آن، مجسمه‌ی جورج واشنگتن.
- ۱
- شنبه, ۴ آبان ۱۳۹۸، ۰۳:۳۸ ب.ظ
"نمی‌دانم دلم را به چه خوش کنم؟"
دلت رو به خدا خوش کن. اگر به این مملکت و مسئولین و هر چی غیر خدا دل خوش کنی خسران زده میشی
عالی... مرسی