هنگامیکه ایران توانایی تروریستی خود را در آبهای خلیج فارس در سال 1993 به نمایش گذاشت «گزارشِ واشنگتن درباره خاورمیانه»[1] بیان کرد: «به نظر میرسد که ایران دارد توانِ تهاجمیِ خود را به کشورهای همسایه است میسنجد...»(ژولیه 1993) این مشیِ تحمیلکننده و قلدرمآبانه[2] زمانی اثبات شد که ایران در مارسِ 2007، 15 دریانورد انگلیسی را در آبهایِ عراق دستگیر کرد و برایِ 13 روز آنها را اسیر کرد.
صحنه برایِ گروهی مسلمان از کشورهای مختلف که توسط ایران رهبری میشوند آماده شده، درست همانطور که در پیشگوییها درباره «پادشاهِ جنوب» آمده است؛ که قرار است به پادشاهِ شمال، یعنی اتّحادیّه اروپا، یورش برد. «و در آخرالزمان، پادشاه جنوب بر او یورش[3] خواهد برد. و پادشاه شمال با ارّابه ها و سواران و کشتیهای بسیار همچون گردباد به مقابله با او خواهد آمد و سیل آسا به سرزمینهای زیادی یورش خواهد برد.»(دانیال 11:40) فراموش نکنید که این پیشگویی دربارهی آخرالزّمان است.
ایران یک سیاست خارجهی تهاجمی[4] دارد. (از ثیاقِ جملات برمیآید که نویسنده تفسیر جملهی «پادشاهِ جنوب بر پادشاهِ شمال یورش میبرد» را «یورش بردنِ سیاست خارجهی ایران به غرب» تأویل کرده است! مترجم) پس از پایانِ جنگِ ایران و عراق در سال 1988، ایران حجم عظیمی از مهمّات جنگی را برای پشتیبانی از سیاست خارجهی تهاجمیاش انباشته است؛ و انبارِ مهمّاتِ ایران حاوی سلاحهایِ شیمیایی و بیولوژیکی است.
پادشاه جنوب، یا ایران، «بر او یورش خواهد برد» که «او» پادشاهِ شمال است؛ اتّحادیهی اروپا. فرهنگنامهی عبری-کلدانیِ[5] جِسِنیوس[6] کلمهی "Push" یا «یورش» را اینگونه معنی میکند: «ضربه زدن بهوسیله یک حیوانِ شاخدار» یا «ضربه زدن با شاخ». این اصطلاح «مجاز از یک پیروز است که همهی دشمنانِ مقابلش را شکست میدهد». همچنین این اصطلاح معنیِ جنگِ تحمیلی نیز میدهد. «یورش» یک کلمهی تند و خشن است. بدون شک این یورش حولِ محور یهودیهی وابسته به کتاب مقدّس(امروزه اسرائیل خوانده میشود) و اورشلیم میگردد. درست همانند برخوردهایی که در زمانِ جنگهایِ صلیبی صورت گرفت. اورشلیم سوّمین شهر مهمّ مذهبیِ جهانِ اسلام است. پاپ جان پاول دوّم در منظر عموم گفت که احتمالاً فرماندهیِ کلیسایِ کاتولیکِ روم به اورشلیم منتقل خواهد شد.
این دو دینِ بزرگ و قدرتمندِ دنیا، هر دو به شدّت خواستارِ اورشلیم هستند. بسیاری از مردم فکر میکنند که روندِ آشتیِ اسرائیلی و دیگر مذاکراتِ مشابه، به آشتی منجر میشوند. امّا برعکس، به واقع آنها به جنگ منتهی میشوند.
سیاست خارجهی پرخاشجو و پر سر و صدایِ ایران حتماً به جنگ ختم میشود. ایران هم میتواند تسخیر کند و هم تسخیر شود. پیشگوییهایِ کتابِ مقدس به خوبی روشن میکند که ایران قرار است تسخیر شود؛ امّا نه به دستِ امریکا و انگلیس. این دو کشور قبل از به واقعیت پیوستنِ این پیشگوییها دچارِ تخریبِ اقتصادی و اجتماعی خواهند شد. اگر اینگونه نیست پس چرا در این جنگهایِ پیشبینی شده امریکا رهبر نیست؟ یا حداقل درگیرِ این جنگ نیست؟ ابرقدرتی جدید در اتّحادیّهی اروپا در حالِ شکلگیری است. کتابِ مقدّس این نیرویِ جدید را پادشاهِ شمال نام مینهد. فقط یک پادشاه میتواند پادشاه دیگری را از بین برد. زمانی که انگلیس و امریکا ابرقدرت، یا پادشاه، بودند به تاریخ پیوسته است. و باید دلیلِ آنرا بدانیم.
آیا ما میتوانیم این ابرقدرتِ جدید در صحنهی جهانی را ببینیم؟ بله، میتوانیم. شما با تماشا و تعقیب کردنِ آلمان و فرانسه میتوانید به بینش خوبی در این زمینه برسید. امریکا و انگلیس، آلمان را در دو جنگِ جهانی مغلوب کردند. سپس آلمانها را به ساختنِ کشورشان هدایت کردند؛ مخصوصاً بعد از جنگ جهانی دوم. انگلیس و امریکا فرانسه را در هر دو جنگِ جهانی حفظ کردند. فرانسه و آلمان هر دو دلایل کافی برای دوستی با امریکا و انگلیس را دارند؛ امّا واقعیت عکسِ این قضیه است. هرروز عناوینِ رسانهها این واقعیت را به ما نشان میدهند. باور کنیم یا نکنیم، خدا در حال پرورشِ این دو قدرتِ اروپایی برایِ تنبیه انگلیس و امریکاست.
[1] Washington Report on Middle East Affairs
[2] Pushy
[3] Push
[4] A foreign policy with a lot of "push"
[5] : Chaldee کلده یا کلدان (به اکدی māt Kaldu ) :نام یکی از بخشهای تمدن بابل است که در هزاره اول قبل از میلاد مهمترین حکومت میانرودان را تشکیل میدادند.
[6] Gesenius' Hebrew-Chaldee Lexicon
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<دو ملت لیبی و اتیوپی در آیهی 11:43 از سفرِ دانیال در کنار مصر نام برده شده اند. این دو ملت قطعاتی هستند که پازل استراتژی اسلام رادیکال را کامل میکنند. آن استراتژی بنیان های آمریکا و اروپا را خواهد لرزاند!
«اما ] شاه شمال [ بر گنج های طلا و نقره و بر همهی اشیاء نفیس مصر غلبه دارد و مردم لیبی و اتیوپی خراجگزارانِ او خواهند شد.[1]» (دانیال 11:43) . چرا خداوند در وحی از لیبی و اتیوپی یاد میکند؟ هیچ کلمهای در کتاب مقدس خداوند، بیدلیل نیامده است. حتماً خداوند به دلیل مشخصی نام این دو ملت را در کنارِ مصر در یک آیه آورده است. این آیه میگوید که قرار است لیبی و اتیوپی نیز با ایران هم پیمان شوند!
تفسیر سونکینو[2] در این باره، اینگونه توضیح میدهد: «یا به لشکر او میپیوندند یا خود را تسلیم و گوش به فرمان او میکنند.» فرهنگنامهی عبری-کلدانی جِسِنیوس[3] اصطلاحِ «at his steps» را «در مصاحبت با او» معنی میکند. ترجمه مُفات[4] اینگونه است : « تعقیب کردنِ سلسلهی وی یا حیلهی وی»
پس شما نیاز دارید لیبی و اتیوپی را رصد کنید. آنها قرار است تحتِ کنترل سنگین ایران، شاه جنوب، بروند. دلیل مقهور ماندنِ آنها در پیروزی شاه شمال نیز همین است. چرا ایران علاقهی زیادی دارد تا مقداری از کنترل لیبی و اتیوپی را به دست گیرد؟ جوابِ این سوال برای من، توطئه است.
تنها چیزی که نیاز دارید، یک نقشهی خاورمیانه با تأکید بیشتری بر دریایِ مدیترانه و سرخ است. آنگاه شما خواهید فهمید که چرا پادشاهِ جنوب ، یا اسلامِ افراطی، علاقه زیادی به ایجاد اتحاد با این دو سرزمین؛ یا به کنترلِ آنها دارد.(همانطور که این علاقه را در زمینهی مصر و تونس دارد.) آنها در سواحلی واقع هستند که مهمترین مسیرِ تجاری جهان را داراست!
هرکسی که اتیوپی را کنترل کند یا شدیداً بر آن اثربگذارد، بدون شک منطقه کوچکی از اریتره و جیبوتی را در خط ساحلی دریای سرخ کنترل خواهد کرد. این مناطق به تازگی از اتیوپی جدا شده و اعلام استقلال کردهاند. همچنین، من اعتقاد دارم که در کتاب مقدس این دو قسمتِ کوچک بعنوانِ بخشی از اتیوپی به حساب آمدهاند.
اعادهی کنترل بر کانالِ سوئز کافی نیست. مصر در سال 1956 سعی داشت این کنترل را در دست گیرد؛ با اینحال انگلیس و فرانسه و اسرائیل، مصر را با یک حمله از آنجا بیرون راندند. امّا اگر ملّتی اسلامگرا و افراطی با نیرویِ هواییِ قدرتمندی که مسلّح به گلوله و موشک است بر این مسیر تجاریِ دریایی احاطه داشته باشد، آنوقت نتیجه چه میشود؟ این مسئله به ایران یک قدرت بالقوه برای کنترل تجارت در این مسیر دریایی را میدهد. اسلامِ افراطی انتقال نفت مورد نیاز امریکا و اروپا را میتواند متوقف کند.
ایران بالقوه میتواند کنترل اورشلیم، سومین مکان مقدس مسلمانان، را در دست گیرد. من مطمئنم که اورشلیم برای ایران بیشتر از نفت اهمیت دارد. مسلمانان برایِ حدودِ1500 سال با صلیبیّونِ کاتولیک بر سرِ تصاحبِ اورشلیم جنگیدهاند. پیشگوییِ کتاب مقدس به ما میگوید که آخرین جنگِ صلیبی در پیشِ رو است. تصرف اورشلیم توسط ایران، به یکباره باعث واکسینه شدن جهان اسلام خواهد شد. با این تصرف بسیاری از مسلمانان افراطی برای تاثیر بر دیگر کشورها در خارج از خاورمیانه پخش خواهند شد و این اتفاق منجر به آشوبها و ترورهایِ خطرناک در اروپا، آسیا و امریکا خواهد شد.
امپراتوری قریب الوقوعِ رومِ مقدّس، که ابرقدرتی است با 10پادشاه و کاتولیسم بر آن حکمفرما است و توسط فریبندهترین و خشنترین آلمانی که تا بهحال وجود داشته هدایت میشود، درک میکند که این التهاب عربی میتواند همچون آتشی عظیم، همهگیر شود. بسیاری از کاتولیکها اورشلیم را بعنوان مهمترین مکانِ مذهبی خود به حساب میآورند.
اگر ایران کنترل این مسیر را در دست گیرد، میتواند یک شَبِه، خسارت و هرج و مرج عظیمی را در امریکا و اروپا ایجاد کند. آلمان و واتیکان، قلب امپراتوری مقدّس روم، به پادشاه جنوب اجازه نخواهند داد تا بر اورشلیم و مهمترین مسیر تجاری جهان مسلّط شود.
من برنامهای تلویزیونی با عنوان «کلیدِ داوود» را در تاریخ 27 ژانویه 2011 اجرا کردم. در این برنامه از بینندگان درخواست شد تا اتیوپی و لیبی را به دلیل مطلبی که به تازگی متوجه شده بودم، تحت نظر داشته باشند. در آن زمان تقریباً هیچ خبری از لیبی در رسانهها وجود نداشت. لیبی به نظر آرام میآمد ولی کمتر از یک ماه بعد، جنگ داخلی شروع شد.
شما باید منتظر باشید تا لیبی و اتیوپی با شدت و سرعت وارد اردوگاهِ اسلامِ افراطی شوند. پادشاه جنوب احتمالاً قصد دارد تا از طریق قدرتِ مسیرِ تجاریاش، بر پادشاه شمال یورش برد. این حرکت، نمایشی بیش نخواهد بود! امپراتوری مقدس روم با پاسخی سریع و سخت و حملهای سیلآسا، ایران و اسلامِ افراطی را درخواهد نوردید.
کنترلِ ایرانی-عربی بر دریای سرخ و مدیترانه، دلیلِ اصلی شرکت نکردنِ امریکا در باب 11 از کتاب دانیال و در جنگِ خاورمیانه است. اقتصادِ ما متزلزل است؛ دلار به شدّت ضعیف شدهاست و ایران میتواند امریکا را تهدید کند و یا حتّی نفتِ ما را قطع کند و اقتصادِ امریکا را خرد و متلاشی کند تا امریکا را از این جنگ خارج کند.
پیشگوییهایِ مرتبط با لیبی و اتیوپی، دستِ استراتژی نظامی ایران را رو میکند. ما بیش از 15سال پیش درباره جاهطلبی جهانیِ ایران سخن گفتیم و از آن موقع تا به حال، این حسّ تمامیتطلبیِ ایران روز به روز بیشتر شده است.
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
به آیاتِ 3-11:2 از سِفرِ دانیال توجه کنید: «حال میخواهم به تو حقایق آینده را نشان دهم. آگاه باش که در مملکتِ پارس سه پادشاه دیگر به سلطنت خواهند رسید. پس از آنها پادشاه چهارم رویِ کار خواهد آمد و از همه ثروتمندتر خواهد بود و با قدرتی که از ثروتش بدست آمده، همه را علیه قلمرو یونان تحریک خواهد کرد. سپس پادشاه نیرومندی رویِ کار خواهد آمد که سلطنت وی وسیع خواهد بود و هرچه بخواهد انجام خواهد داد.»
آنچه آقای آرمسترانگ دربارهی این آیات در رسالهی خود با عنوانِ «خاورمیانه در پیشگوییها» نوشته است را در اینجا میآوریم: «در واقع، در امپراتوریِ ایران بیش از 12 پادشاه وجود داشته است، اما تنها 4 نفری که بعد از کوروش بودند در این پیشگویی اهمیت دارند. آنها به ترتیب کمبوجیه[1]، شبه بردیا[2]، داریوش[3] و خشایار[4] هستند. پادشاه آخرِ آنان یعنی خشایار بوده است که ثروتمندترینِ آنها بوده و علیه یونان جنگ به راه انداخته است.»
سپس فیلیپ، شاهِ مقدونی، نقشهی جنگ بزرگی را برای تسخیر امپراتوریِ ایران با لشکری از یونانیان کشید. وی قبل از به پایان بردن نقشهاش مُرد. امّا پسرش، اسکندر مقدونی، نقشههای پدرش را عملی و به ایران تجاوز کرد. در سال 333 قبل از میلاد او با سپاه ایران در جنگ ایسوس[5] روبرو شد (دانیال 5-6، 8:2). سپس او به سمت پایین و مصر حرکت کرد و بعد از آن برای آخرین شکستِ امپراتوریِ ایران به جنگ آربِلا در سال 331 قبل از میلاد رفت و پس از آن برای تسخیرِ کاملِ هند لشکرکشی کرد و هرچه سرِ راهش بود، نابود کرد.
در آیهی 11:4 از سِفر دانیال داستان ادامه مییابد: «امّا در اوج قدرت؛ سلطنتش از هم خواهد پاشید و به 4 سلطنت ضعیفتر تقسیم خواهد شد. فرزندی از وی به پادشاهی نخواهد رسید؛ زیرا سلطنتش از ریشه کنده شده و به دیگران خواهد رسید.» آقای آرمسترانگ در این باره از کتابِ تاریخ باستانِ جُرج رالینسون[6]-که تاریخِ معتبری است- نقل کرده و نوشته است: « چه دقیق این اتفاق رخ داد... به دلیلِ مرگ غیر منتظرهی او در اوج جوانی و قدرت(در سن 33 سالگی در جوئن سال 323 قبل از میلاد)، او(اسکندر) هیچ وارثی به جای نگذاشت، نه برای قدرتش و نه برای برنامههایش... امپراتوری بدون رهبر و سردرگم ماند. در پی این اتفاق، تا سال 301 قبل از میلاد کشور توسط فرماندهان اسکندر دقیقاً مطابق با پیشگوییها به 4 قسمت تقسیم شد. این 4 فرمانده عبارتاند از:
1- بطلمیوس[7]: فرمانروایِ مصر و سوریه و یهودیه(فلسطین)
2- سولوکوس[8]: فرمانروایِ سرزمینهایِ سوریه، بابل و از شرق تا هند
3- لیزیماکوس[9]: فرمانروایِ آسیای صغیر
4- کاساندر[10]: فرمانروایِ یونان و مقدونیه
آقای آرمسترانگ مینویسد: « بنابراین، پیشگوییِ آیهی 4 به وقوع پیوست... نظر شما را به آنچه که در ادامه آمده جلب میکنم. از اینجا به بعد ، وحی فقط فعالیت دو قسمت از این 4 قسمت را پیشگویی میکند. در قدیم به مصر، پادشاه جنوب و به کشورِ سوریه پادشاه شمال میگفتند زیرا مصر در جنوب اورشلیم واقع است و سوریه دقیقاً در شمالِ یهودیه.»
امروز من بر این باورم که قسمت زیادی از سرزمینِ پادشاهیِ جنوب در جنوبِ اورشلیم واقع خواهد بود؛ امّا نه همهی آن. برای مثال سودان در حالِ حاضر در اردوگاهِ اسلامگرایانِ افراطی است. شاید در آیندهی نزدیک، الجزایر نیز در این اردوگاه قرار گیرد. لکن مطمئناً همهی سرزمینِ پادشاهِ جنوب، در جنوبِ سرزمینِ پادشاهِ شمال خواهد بود.
آقای آرمسترانگ اینگونه ادامه میدهد: «دلیل ارتباطِ آیاتِ کتاب دانیال به این دو سرزمین آن است که سرزمین مقدس بین این دو پادشاهی مکرّراً جابهجا میشده و به طور کلّی جنگهای مختلف آنها بر سر تصرّف یهودیه بوده است.» به آیهی 11:5 از سِفر دانیال توجه کنید: «و پادشاهِ جنوب ( شاهِ مصر، در مدلِ قدیمی رخدادهایِ آخرالزمان) قدرتمند خواهد بود و یکی از شاهزادگانش قدرتمندتر از وی، و حکومتش عظیم.»
آقای آرمسترانگ دربارهی این دو پادشاه گفت: «به طور کلّی جنگهای مختلف آنها بر سر تصرّف یهودیه بوده است» که امروزه اسرائیل خوانده میشود و این نشان میدهد که آن دو پادشاه قرار است بر سر سرزمین یهودیه (و بطور مشخّص اورشلیم) جنگ کنند.
در طول جنگهای صلیبی، همیشه اورشلیم بعنوان غنیمت اصلی به حساب میآمده است. این شهر از لحاظ مذهبی برای یهودیان، مسیحیان و مسلمانان از اهمیّت بسزایی برخوردار است. در واقع جنگهای صلیبیِ به اصطلاح مسیحی، جنگهای صلیبیِ کاتولیکی بودهاند. به طور عمومی رومِ کاتولیک با لشکر مسلمانان برخورد کرد.
ضروری است که ما تاریخ را بدانیم. تاریخ در حال تکرار است. بعد از پیشگوییها و آیات، دومین نشانه و دست آویزِ ما دربارهی آینده، تاریخ است.
اورشلیم پایتخت اسرائیل بوده و در پیشگوییهای آخرالزمان، اورشلیم، امریکا و انگلیس حضور دارند. در آیهی 5:5 از سِفرِ هوشع نبی پیشبینی شدهاست که مردمِ انگلیس[11]، امریکا[12] و یهودیه، همگی در یک زمان سقوط خواهند کرد. کمی بعد از اینکه پادشاه شمال بر پادشاه جنوب غلبه پیدا کند، جاهطلبی وی فراتر از تسخیر اورشلیم خواهد رفت. آقای آرمسترانگ در اینباره نوشته است: «در تواریخ معتبر و صحیح، ما پی میبریم که بطلمیوسِ اولِ اصلی، که سوتر[13] نامیده میشد، بسیار قدرتمند میشود و مصر را فراتر از بزرگترین رویاهای اسکندر توسعه میبخشد. یکی از شاهزادگان یا فرماندهانش، سولوکوس، نیز بسیار قدرتمند میشود و در سال 312 قبل از میلاد، از درگیرِ جنگ بودنِ بطلمیوس سوء استفاده کرده، خودش را در سوریه به مقامی میرساند. وی همچنین تاجِ پادشاهی را تصاحب میکند.»
لطفاً به آیات 34 و 35 فصلِ 11از سِفر دانیال توجه کنید: «امّا در زمانی که آنها(مردم) باید سقوط کنند، به ایشان کمکهایی خواهد رسید ولی بسیاری با نیرنگ به آنها خواهند پیوست. عدهای از حکیمان کشته خواهند شد امّا این باعثِ پاک و طاهر شدنِ قوم میشود. این وضع همچنان ادامه خواهد یافت تا آخرالزمان فرا رسد؛ چرا که آن زمانی است که خداوند مقدر فرموده است.»
آقای آرمسترانگ گفته است: «در اینجا سیرِ کلّی مردمِ خداوند از زمانِ مسیح تا به امروز توصیف شده است. این را با مطالب مشابه در آیاتِ 12:6،11،13،17 از سفرِ مکاشفه(رویدادهای آخرالزمان) مقایسه کنید و توجه کنید که این سیر تا به این آخرالزمان به زوال و نزولِ خود ادامه میدهد.»
آیهی 11:36 از کتاب دانیال: «پادشاهِ شمال هرچه بخواهد انجام خواهد داد. او خود را ستایش خواهد کرد و بالاتر از هر خدایی خواهد دانست و به خدایِ خدایان کفر خواهد گفت. او به این کار ادامه خواهد داد تا زمانِ مجازاتش فرا رسد. همانا آنچه خداوند مقدّر فرموده واقع خواهد شد.» آقای آرمسترانگ نوشته است: «شاهِ شمال چه کسی است که در پیشگوییِ ما در اوایل و اواسط عهدِ جدید آمده است؟ در سال 65 قبل از میلاد، سوریه توسط امپراتوری روم بلعیده و به ایالتی از روم تبدیل شد. در این زمان امپراتوری روم یهودیه را کنترل میکرد. بنابراین در این زمان پادشاهیِ شمال به امپراتوری روم اطلاق میشود.»
این یک قطعهی اساسی از این پازل است. کتاب مقدس 10 قیامِ امپراتوری روم را پیشگویی میکند که هفتتایِ آخرِ آنها توسط کلیسای کاتولیک روم رهبری میشوند. تاریخ نشان داده است که همه به جز یکی از این قیامها به وقوع پیوسته است. آخرین قیام تقریباً پیش روی ما است. این قیام کاملاً مطابق با این پیشگویی است که پادشاه شمال باعث عذاب بزرگی میشود. «آخرالزمان»، که دربارهی آن در آیهی 11:40 از کتاب دانیال بحث شد، در فصل 12 پادشاهِ شمال را هم درگیر میکند که این همان هفتمین قیامِ امپراتوری روم است. پادشاه شمال این عذاب را بر ملّتهایِ اسرائیلیِ وابسته به کتاب مقدس(biblical) تحمیل میکند.(در اصل منظور از ملّتهایِ اسرائیلیِ وابسته به کتاب مقدس، امریکا، انگلیس و یهودیانِ خاورمیانه است)
همانطور که مشاهده کردید، همهی پیشگوییهایِ فصل 11 کتاب دانیال مطابق با تاریخ به وقوع پیوستهاند؛ امّا بعد از این آیات، پیشگوییها به یکباره به زمان حال یا «آخرالزمان» میجهند. آیهی 40: «و در آخرالزمان، پادشاه جنوب باید به وی یورش برد...» این بر میگردد به یک پادشاهِ جنوب که هنوز در آینده است.
پادشاه شمال از چند کشور تشکیل شده است که توسط یک کشور رهبری میشوند؛ آلمان. منطقی است که پادشاه جنوب نیز چنین ترکیبی داشته باشد. همهی ادلّه به این ختم میشوند که ایران کشوری است که پادشاهیِ جنوب را میسازد. از اوایل سال 1990 ما بر این باور بودیم که ایران، جهانِ اسلامگرایانِ افراطی را هدایت خواهد کرد و پادشاه جنوب خواهد بود. امروزه ایران، شاهِ خاورمیانه است[14].
[1] Cambyses
[2] Pseudo-smerdis
[3] Darius
[4] Xerxes
[5] Issus
[6] George Rawlinson
[7] Ptolemy(Soter)
[8] Seleucus (Nicator)
[9] Lysimachus
[10] Cassander
[11] biblical Ephraim
[12] Biblical Manasseh
[13] Soter
[14] Today Iran is "king" in the Middle East
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<