چندی پیش به مراسم جایزهی علمی دکتر کاردان رفتم. دکتر کاردان پدر علوم تربیتی است و شاید بارزترین نمود حضور او در زندگی هر ایرانی، کنکور سراسری است که محصول زندگی علمی وی است. در این مراسم علاوه بر تجلیل و بزرگداشت دکتر کاردان، از فیلسوفِ معاصر دکتر داوری اردکانی نیز تجلیل به عمل آمد. به همین دلیل چهرههای عضو فرهنگستان علوم و شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز حضور داشتند از جمله دکتر محمدرضا عاف، دکتر محقق داماد و ... . تعداد حاضرین اندک بود. به دلیل حضور چهرههای شاخص فضا کاملاً رسمی، سیاسی و امنیتی بود. داشتم به چهرههای برجسته علمی کشور مینگریستم. اکثراً کهنسالان بودند و در واقع در حال مشاهده مخزنی علمی بودم. امّا غصهام شد. یاد خاطرهای از استاد عباسی افتادم. در کلاس میگفت که به یکی از جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی رفته. آنجا در حال تشریح مباحث اقتصادیاش بوده که یکبارگی یکی از اعضای شورا عصبانی شده و در آمده است: «آقــــــــا. اینا چیه میگین؟ مگه میخواین انقلاب کنین؟» و استاد جواب داده است: «ببخشید! من درست آمدهام؟ مگر اینجا خیابان فلسطین نیست؟ مگر اینجا ساختمان شورای عالی «انقلاب» فرهنگی نیست؟» و به این نهادهای رسمی تشریفاتی و استحاله شده فکر میکردم و مطمئنتر میشدم که امیدی به نهادهای رسمی نیست. راهی نیست جز جنگ نامنظم علمی.
جنگ نامنظم چیست؟
مقصود از جنگ نامنظم، اقداماتی است که توسط یک گروه داخلی، خارج از قواعد و قوانین نظام سیاسی، با هدف کسب قدرت صورت می گیرد. (کایراش، 1383: 291) معمولاً در این جنگ ها از قواعد جنگ های منظم پیروی به عمل نمیآید... موفقیت گروههای جنگ نامنظم، به میزان زیادی به پشتیبانی مردم محلی از قبیل کمکهای غذایی، دادن پناهگاه و کمک به حمل و نقل آماد مورد نیاز آنان و امتناع از دادن اطلاعات به نیروهای ضدجنگ نامنظم بستگی دارد. (چگینی، 1382: 151) این عملیات بدون رعایت قوانین کلاسیک جنگی و بدون خط نبرد مشخص اجرا می شود. قوانین کلاسیک جنگی عبارت است از؛ انجام دستوراتی که در کنوانسیون ژنو به تصویب رسیده اما نیروهای چریک بعلت شبهه نظامی بودن ملزم به رعایت هیچ یک از این مقررات نمیباشند.
برخی اصول:
- جنگهای چریکی را در محلهای غیر قابل دسترسی مانند: کوهستانها٬ بیابانها٬ صحراهها٬ باتلاقها٬ جنگلها٬ و جاهائی که تعقیب در ان مکانها مشکل است اجرا مینمایند
- زندگی و ما یحتاج خود را از محلی که در ان عمل مینمایند تامین میکنند؛ ولی همیشه انچه را که برای استفاده خود بر میدارند قیمت عادلانه آن را میپردازند
- هیچ عمل غیر اخلاقی و انسانی بر علیه دهکدههای اطراف و افراد محلی انجام نمیدهند
- همیشه سبک حرکت میکنند و یا تجهیزاتی را بهمراه بر میدارند که برای رزم لازم و احتیاجات ضروری لازم باشد در غیر اینصورت سنگینی بار و تجهیزات موجب خستگی٬ کندی عمل٬ و شکست در رزم میشود
- دشمن را فریب میدهند و چنان وانمود مینمایند که هنگامیکه قوی هستند انانرا ضعیف و هنگام ضعف انانرا قوی پندارند
- فقط هنگامی مبادرت به افند(حمله) مینمایند که موقیت خود را حتمی تشخیص دهند
- از دشمن به هنگام اجرای عملیات تعقیب سلب اسایش می نمایند
- جلب همفکری و همدردی غیر نظامیان با احترام به حقوق انان
- اقدام به قتل و ترور مامورین دولتی که مبادرت به همکاری نمینمایند
- انجام شناسایی کامل مناطق
- سعی در از بین بردن فرمانده دشمن و یا عناصر حساس در افندها
برخی محدودیتها:
- کمبود تجهیزات
- احتیاج شدید به غیر نظامیان محلی و نیروهای حمایت کننده خارجی و دریافت تدارکات و تجهیزات
- اشکال در اطلاع رسانی عمومی و برقراری ارتباط بین منطقه عملیاتی جنگهای چریکی و ارکان و ستادهای نیروهای خودی
- عدم تمرکز و کنترل و در مواردی تفرقه شدید بین افراد
ویژگیهای نیروهای چریک:
- سادگی (در مایحتاج و محل زندگی)
- همبستگی
- غافلگیر کردن و غافلگیر نشدن
نقاط برجسته:
تحرک: اغلب حرکات چریکها در زمینهای سخت مثل باتلاقها و کوهها و سایر زمینهای مشکل٬ به سرعت انجام میگیرد و در نتیجه دشمن با نیروی خود قادر به تعقیب انان نمی باشد؛
اطلاع از زمین: نیروهای چریک بهتر از سایر نفرات و واحدهای منظم با منطقه عملیاتی اشنایی دارند زیرا اغلب با بومیان آن محل هستند.
پشتیبانی لجستیکی: نیروهای چریک به اندازه واحد های منظم به مهمات احتیاج ندارند٬ چون یا به جنگ افزارهای سبک مجهزند و یا خود جنگ افزارشان را تهیه میکنند
مراکز اموزشی: نیروهای چریک به مراکز اموزشی متشکل و مجهز احتیاج ندارند بلکه در مناطق دور افتاده وبا کمترین امکانات و در سختترین شرایط اموزش میبینند
یونیفورم (لباس رسمی): شناسایی چریک بعلت پوشیدن لباس شخصی غیر ممکن است و امکان دارد در میان غیر نظامیان ناپدید گردد. چریکها بجز در موارد بسیار ضروری از قبیل مراسم خاکسپاری هم رزم و غیره از لباس رسمی استفاده نمیکنند. در ضمن لباس رزمی چریکها بدون نشان٬ سر دوشی ٬ اتیکت اسم و کلاه میباشد.
مرامنامه
چریکها از یک سری اصول شخصی پیروی می کنند که به مرامنامه چریک مشهور است و بشرح زیر است:
۱- ما چریکها نوکر شخصی کسی نیستیم٬ بلکه تابع مقرراتیم.
۲- ما برای چیزی ارزشمندتر از جان خودمان زندگی میکنیم٬ می جنگیم و کشته می شویم.
۳- حفظ جان همرزمم٬ دوستم٬ و مربی و فرماندهام، در شرایط بحرانی بر جان خودم ارجح است.
۴- واژه خیانت برای ما حتی اگر به قیمت جانمان تمام شود مرده است.
۵- منافع گروهی همیشه در رأس قرار دارند، پس ما برای حفظ منافع شخصی خود٬ امنیت گروه را بخطر نمی اندازیم.
۶- ما چریکها هیچ گاه نباید دارای تشکیلات منسجم و رسمی شویم! زیرا قدرت ما مورد سوء استفاده اشخاص با نفوذ برای رسیدن به خواسته های نا مشروع خود می گردد. اما میتوانیم کمیتههایی برای منظم کردن فعالیتهایمان داشته باشیم.
۷- هر گروه چریک جدا از تابعیت از فرمانده، باید مستقل باشد و تعداد اعضای هر گروه بقدری باشد که قابل کنترل باشند.
۸- ادامه ما بستگی به ورود افراد تازه وارد دارد٬ اما خط مشی و روابط عمومی ما بر پایه جاذبه است و نه تبلیغ.
۹- بقای ما بستگی به پنهان ماندن و گمنامی کامل ما دارد.
۱۰- گمنامی اساس پایه مرامنامه ماست، پس بیاد داشته باشیم٬ گمنامیمان بر خواستههای شخصیمان مقدم است.
آموزشها
آموزشهای چریکی به ۲ بخش آموزش ایدئولوژیک و نظامی تقسیم میشود. آموزش ایدئولوژیک به چند بخش تقسیم میشود. از جمله:
- شخصیت سازی و شخصیت شناسی
- فن بیان و آموزش سخنوری
- آموزش یک زبان خارجی
- سیاستشناسی و فن تحلیل و تفسیر معادلات و رویدادهای سیاسی
- آموزش فن برقراری رابطه و استفاده بهینه از فرصتها
- آموزش رهبری و خوداتکائی
- بالا بردن توان ذهنی و هوشیاری مثبت در موقعیتهای دشوار
- کنترل فکر، ذهن، توان و حفظ خونسردی تا بالاترین حد در شرایط بحرانی
و غیره
چند نکته:
1- برخلاف تصورات و باور ها؛ یک چریک قبل از اینکه یک نظامی و یک ماجراجو باشد؛ یک ایدوئولوژیست؛ یک متفکر؛ روانشناس و رهبر است.
2- یک معمار قبل از اینکه ساختمان فرسودهای را تخریب کند؛ نقشه ساختمان بعدی را که قرار است ساخته شود تهیه میکند و البته بعد از اماده شدن نقشه ساختمان فرسوده را تخریب میکند. یک چریک هم در هر مرحلهای که باشد قبل از اینکه در فکر تخریب باشد؛ درحال خودسازی؛ بازسازی و آموزش است.
3-جنگهای چریکی عبارتند از: عملیات نظامی و شبه نظامی که بوسیله نیروهای آموزش دیده بومی در سرزمین تحت اشغال رو به اجرا گذاشته میشوند و تنها یک شیوه استراتژیک در مبارزه است. آنچه مقدم بر شیوه مبارزه میباشد مسئله ایدئولوژی، رهبری و حمایت مردمی از یک جنبش است.
4- یک سرباز جنگهای نامنظم، بهترین سرباز جنگهای منظم است.
پی نوشت: 0- دوستی در نظرات لینکی معرفی کرد از وبلاگ مستندساز ارزشی، جناب آقای میلاد دخانچی با عنوان ماشین جنگ مدنی. به همه دوستان پیشنهاد دارم این متن را که نوشته ایشان است مطالعه فرمایند. 1- احتمال دارد در این باره باز هم نوشتههایی قرار بگیرد. لکن اگر در خانه کس است، همین حرفهایی که زدم بس است! 2- به یاد دکتر مصطفی چمران، دانشمند چریک؛ مؤسس ستاد جنگهای نامنظم در ایران و به یاد همه دانشمندان متخصص جنگهای نامنظم فعلی که به دلیل اصل گمنامی، و استفاده نکردن از یونیفرم رسمی هیچگاه در زمان حیاتشان به درستی شناخته نخواهند شد (هرچند آنها حیاتشان به مرگ پایان نمیابد). 3- به علاقمندان، کتاب هنر جنگ نوشته سون تزو، ترجمه دکتر محمد هادی موذن جامی را پیشنهاد میشود. 4- چند روز پیش جلوی درب 16آذر دانشگاه تهران ایستاده بودم که دیدم یک نفر با بیسیم آمد دربهای ورودی ماشین را باز کرد و رفت در خیابان ایستاد و با بیسیم خبری داد. بعد یک ماشین بنز پلیس راهنمایی رانندگی وارد شد، پشت سرش یک ماشین بنز سیاسی (احتمالا از نوع ضد گلوله) سپس یک ماشین بنز نیروی انتظامی وارد شد و پشت سرش یک بنز سیاسی دیگر از همان مدل و بعد یک اسکورت معمولی دیگر. و رفتند سمت دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تهران. شیشه ماشینها طبق معمول دودی بود و معلوم نبود کدام از دماغ فیل افتاده و جان عزیز کردهای بود. یاد خاتمی افتادم. دوران ریاست جمهوریاش از بس ماشین اسکورت و مدل بالا همراهش بود، همه شهر حضورش را میفهمیدند. و بعد یاد پژوی احمدی نژاد افتادم. یاد سعید جلیلی افتادم. دبیر امنیتیترین سازمان کشور بود و از پراید استفاده میکرد. پرایدی که از لحاظ امنیت حتی سوپورها هم به آن اعتماد ندارند! ارزش کار جلیلی را همانجا فهمیدم. او عاشق شهادت است لکن مرگ از او هم فرار میکند!
کلمات کلیدی:
جنگ علمی
جنگ علمی چریکی
جنگ نامنظم
جنگ نامنظم علمی
جنگ نرم
جنگ چریکی علمی
دکتر چمران
نبرد علمی
چریک
- ۲۰
- يكشنبه, ۴ اسفند ۱۳۹۲، ۱۰:۰۶ ب.ظ
سلام
بله. قصد من هم همین بود. البته جنگ چریکی پیچیده ترین نوع جنگه و حرفه ای ترینها را میطلبه. از همین جهت باید حرفه ای شد.
باید دل از سازمانهای رسمی بکنیم. با انتخابات ریاست جمهوری و مجلس چیزی درست نمیشه. فقط چریکها باید مرزهای علمی کشور را گسترش دهند و جلوی هجمه های بیگانگان بایستند. باید چریک شد...