یکم

علی (ع) فرمود: «در فتنه ها چونان شتر دو ساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهد و نه پستانی تا او را بدوشند»(نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، حکمت 1، ص 624)

دوم

هفته گذشته وزیر بهداشت جلسه‌ای فوری و مخفیانه با اعضای باند رسانه‌ای خود داشته است که در آن جلسه مقرر شد کانالها و مطبوعات همسو با وزیر بهداشت، ابقاء وی را به عنوان یک مطالبه عمومی و صنفی نشر دهند. یعنی نقشه این است که وزیر بهداشت آه و ناله و مظلوم‌نمایی کند و دیگران به اصرار کنند که بمان.
اخبار مرتبط:   1   -   2    -   3

سوم

امروز خبری به همراه ویدئوی مربوطه پخش شد که آیت‌الله مکارم شیرازی به صورت کاملاً خودجوش (!) به وزیر بهداشت زنگ زده است و از او تقاضا می‌کند که باز هم وزیر بماند. این حرکت خودجوش آیت‌الله از بد حادثه در زمانی اتفاق افتاده است که عده‌ای از مسئولین وزارت بهداشت آیت‌الله را دوره کرده‌اند و به ذکر خیر او پرداخته‌اند سپس با گوشی خود شماره وزیر را گرفته‌اند و گوشی را به آیت‌الله داده‌اند تا توصیه خویش را به وزیر برساند و درست در همین هنگام حادثه‌ای دیگر رخ می‌دهد که یک نفر بر اثر شوق این لحظات، گوشی را از جیب مبارک بیرون می‌کشد و شروع به فیلم‌برداری می‌کند. تمام این حوادث و اتفاقات خودجوش موجی از اخبار و شور و شوق مردم را نسبت به این وزیر خائن برانگیخته است.

ما هم که گوشمان دراز است. حال تشیع و مرجعیت آن هم که خوب است... امّا شما باور نکنید! فیلم این واقعه‌ی خودجوش و شورانگیز مرجعیت شیعه را از این لینک ببینید. شوربختانه این اتفاقات جدید نیستند.

چهارم

در مسئله‌ی مربوط به توصیه ایت‌الله مکارم برخی دوستان ابراز می‌کردند که اصلاً چرا از نهاد مرجعیت به چنین مسائلی ورود می‌کنند؟ آنها در این مسائل دخالت نکنند. امّا من با این اظهار نظر نیز موافق نیستم. اتفاقاً به نظرم باید ورود کنند و باید نظر بدهند. امّا باید بدانند که لازمه‌ی نظر دادن داشتن آگاهی است. باید به اندازه‌ی یک دانشجوی فعال سیاسی آگاهی داشته باشید بعد نظر بدهید آن هم نظراتی در حد توصیه به وزیر شدن کسی. به نظر بنده یکی از معضلات جامعه محافظه‌کاری نهادهای دینی و دوری گزینی آنهاست. نباید اینطور باشد. کسی که عالم است باید ورود کند امّا ورود عالمانه. عقل حکم می‌کند در یک مسئله که عالم تخصصی ندارد از منابع مختلف و متنوع کسب اطلاع کند و نه اینکه اطلاعات را تنها از یک کانال دریافت کند و به اصطلاح یک طرفه به قاضی برود.

متأسفانه شواهد نشان می‌دهد برخی مراجع از این حیث مستعدتر هستند. مسئولین هر وقت چنین حاجاتی داشته باشند پیش چند مرجع خاص می‌روند. آنها مثلا هیچوقت نمی‌توانند چنین کلاه گشادی سر رهبری بگذارند. مرجع باید مثل رهبری باشد. به کسی آتو نمی‌دهد. سیاست می‌داند. گول نمی‌خورد! احمدی‌نژاد هم پیش او برود حرفش را می‌زند و توصیه‌ی خودش را راحت به وی می‌گوید. بعد هم پشت تریبون عمومی تکرار می‌کند. محسن رضایی هم باشد همین است. خاتمی هم باشد همین است. موسوی و روحانی و الباقی هم باشند همین است. او خودش کانال‌های خبری‌اش را می‌چیند. آخر یک جوان ناپخته‌ی 20 ساله هم باشد که کمی سیاست بداند می‌فهمد اینهمه آدم آمده‌اند و بیخ گوش آدم می‌خوانند که به وزیر بهداشت زنگ بزنی و بعد همانجا گوشی هم می‌دهند دستت تا زنگ بزنی و همانجا یک نفر عکس می‌گیرد و دیگری با گوشی‌اش فیلم بر می‌دارد، حتما یک کاسه‌ای زیر نیم کاسه است! خیلی چیز پیچیده‌ای نیست. بوی سوء استفاده به راحتی به مشام می‌رسد. خوب لااقل می‌شود گفت باشد، فردا زنگ می‌زنم! تا حداقل یک روز آدم روی این مسئله فکر کند. با چند نفر مشورت کند. جوانب را بسنجد. به صورت خصوصی به وزیر پیام بدهد تا مبادا سوء استفاده بشود. کسانی که خانه قول‌نامه کرده‌اند می‌دانند؛ همان شب اوّل که خانه را دیدید و پسندیدید نباید قول‌نامه کنید. اگر خانه ایراد داشته باشد آن شب چند نفر از مالک گرفته تا املاکی آدم را دوره می‌کنند و همان شب می‌خواهند قول‌نامه را ببندند و کلک را بکنند. این رفتار یک جای کارش می‌لنگد. آدم اگر در چنین معامله‌ای گیر کرد حتما باید معامله را به تأخیر بیاندازد و بیشتر تحقیق کند.

نامه‌ی جمعی از فعالان حوزه سلامت به آیت الله مکارم شیرازی در این رابطه

شاید بی‌ربط:

ای کاش پزشکیان وزیر بهداشت می‌شد. گرچه با نظرات سیاسی او موافق نیستم، امّا با بسیاری از نظرات او در مورد نظام سلامت همراهم. ای کاش اصلاح‌طلبان نایب‌رئیس مجلس را مطرح می‌کردند. هرچند نمی‌دانم خودش هم علاقه دارد در این مسند باز بنشیند؟ و البته نکته‌ی دیگری هم هست و اینکه او مدتی در این مسند بوده و نمیدانم واقعا کار باقی‌مانده‌ای دارد که انجام دهد؟ وجود چهره‌های جدید شاید بهتر باشد امّا من همچنان خیلی راضی‌تر هستم که پزشکیان باشد. ای کاش باز پزشکیان می‌شد. برای من که معتقد به اصولی انسانی-اسلامی هستم، کسانی که به این اصول پایبندند مهم هستند. پزشکیانی که گفته می‌شود رفورمیست است نسبت به قاضی‌زاده هاشمی که نزدیک به جریانِ پایداری «بود» در مورد مسائلی همچون عدالت بسیار اصول‌گراتر است. ای کاش پزشکیان وزیر می‌شد...

رونوشت: آنهایی که فکر می‌کنند ما قبیله‌ای فکر می‌کنیم. نه! ما اصولی فکر می‌کنیم! هرکه بیشتر پایبند به اصول و ارزشهای اسلامی و انسانی است را بیشتر ترجیح می‌دهیم.