از علی (ع): بدانید درختان بیابانى چوبشان سخت تر است.
چهارشنبه, ۲۲ آذر ۱۳۹۱، ۱۱:۳۵ ب.ظ
وَ کَأَنِّی بِقَائِلِکُمْ یَقُولُ إِذَا کَانَ هَذَا قُوتُ ابْنِ أَبِی طَالِبٍ فَقَدْ قَعَدَ بِهِ الضَّعْفُ عَنْ قِتَالِ الْأَقْرَانِ وَ مُنَازَلَةِ الشُّجْعَانِ أَلَا وَ إِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِّیَّةَ أَصْلَبُ عُوداً وَ الرَّوَاتِعَ الْخَضِرَةَ أَرَقُّ جُلُوداً وَ النَّابِتَاتِ الْعِذْیَةَ أَقْوَى وَقُوداً وَ أَبْطَأُ خُمُوداً.
انگار گوینده ای از شما مى گوید: «اگر خوراک فرزند ابى طالب این است؛ پس ضعف و سستى او را از جنگ با هماوردان و معارضه با شجاعان مانع مى گردد،» بدانید درختان بیابانى چوبشان سخت تر، و درختان سرسبز پوستشان نازکتر، و گیاهان صحرایى آتششان قوى تر، و خاموشى آنها دیرتر است.
فَوَاللَّهِ لَا أَذِلُّ لَکِ فَتَسْتَذِلِّینِی وَ لَا أَسْلَسُ لَکِ فَتَقُودِینِی وَ ایْمُ اللَّهِ یَمِیناً أَسْتَثْنِی فِیهَا بِمَشِیئَةِ اللَّهِ لَأَرُوضَنَّ نَفْسِی رِیَاضَةً تَهِشُّ مَعَهَا إِلَى الْقُرْصِ إِذَا قَدَرْتُ عَلَیْهِ مَطْعُوماً وَ تَقْنَعُ بِالْمِلْحِ مَأْدُوماً وَ لَأَدَعَنَّ مُقْلَتِی کَعَیْنِ مَاءٍ نَضَبَ مَعِینُهَا مُسْتَفْرِغَةً دُمُوعَهَا
قسم به خداوند، قسمى که فقط اراده حق را از آن استثنا مى کنم، آنچنان نفس خویش را به ریاضت وادارم که به یک قرص نان زمانى که براى خوردن یابد شاد شود، و به جاى خورش به نمک قناعت کند، و کاسه چشمم را در گریه هاى شب و روز قرار دهم تا چون چشمه اى که آبش فرو رفته اشکى در آن نماند
انگار گوینده ای از شما مى گوید: «اگر خوراک فرزند ابى طالب این است؛ پس ضعف و سستى او را از جنگ با هماوردان و معارضه با شجاعان مانع مى گردد،» بدانید درختان بیابانى چوبشان سخت تر، و درختان سرسبز پوستشان نازکتر، و گیاهان صحرایى آتششان قوى تر، و خاموشى آنها دیرتر است.
فَوَاللَّهِ لَا أَذِلُّ لَکِ فَتَسْتَذِلِّینِی وَ لَا أَسْلَسُ لَکِ فَتَقُودِینِی وَ ایْمُ اللَّهِ یَمِیناً أَسْتَثْنِی فِیهَا بِمَشِیئَةِ اللَّهِ لَأَرُوضَنَّ نَفْسِی رِیَاضَةً تَهِشُّ مَعَهَا إِلَى الْقُرْصِ إِذَا قَدَرْتُ عَلَیْهِ مَطْعُوماً وَ تَقْنَعُ بِالْمِلْحِ مَأْدُوماً وَ لَأَدَعَنَّ مُقْلَتِی کَعَیْنِ مَاءٍ نَضَبَ مَعِینُهَا مُسْتَفْرِغَةً دُمُوعَهَا
قسم به خداوند، قسمى که فقط اراده حق را از آن استثنا مى کنم، آنچنان نفس خویش را به ریاضت وادارم که به یک قرص نان زمانى که براى خوردن یابد شاد شود، و به جاى خورش به نمک قناعت کند، و کاسه چشمم را در گریه هاى شب و روز قرار دهم تا چون چشمه اى که آبش فرو رفته اشکى در آن نماند
از: ( نامه 45 و من کتاب له ع إلى عثمان بن حنیف الأنصاری)
پی نوشت: 1- این کلام بعنوانِ سخنِ انسانِ طراز اسلام، الگوی رفتاری ما در بخشی از سبک زندگی مان باید باشد. 2- یک بخش مهم از این سخن که مد نظرم هست این است که امام علی نمیگوید وضع زمان حالا بگونه ای است که باید اینگونه غذا بخورم. بلکه عباراتِ عام بکار میبرد. میگوید همیشه درختان بیابانی چوبشان سخت تر است. خیلیها یک استدلال بیخود میکنند که امام علی بر حسب زمان خودشان آنگونه باید زندگی میکردند و الان نباید آنگونه زندگی کرد. این در صورتی است که امام علی قید زمان را در سخنانشان نمیاورند.
- ۵
- چهارشنبه, ۲۲ آذر ۱۳۹۱، ۱۱:۳۵ ب.ظ
سلام
سپاس از حضورتان
تمام وبلاگ شما شکر است ...
تشکری ب سادگی یک بنده...
شما افتخار بندگیتان را ب رخ مخاطبانتان کشیدید با اسم وبلاگتان
لیاقت شما بیش از این حرف هاست!
یاعلی
سلام
لطف دارید
شرمنده میکنید