بنده
زندگی با تغییر یک «حرف» میشود بندگی؛ اینجا هم، محل همان «حرف» ...
به مزامیر[1] توجّه کنید چرا که کشورهایی را با قاطعیّت نام میبرد که با پادشاه جنوب متّحد خواهند شد. در این پیشگویی بسیاری از کشورهایِ میانهرویِ اسلامی حضور دارند که با آشور[2]، یا آلمان امروزی متّحد خواهند شد. از آنجایی که این اتّفاق پس از پیروزی آلمان و اتّحادیّه اروپا در نبرد با شاهِ جنوب روی خواهد داد؛ میتوانیم نتیجه بگیریم که این کشورها در گردبادی که در دانیالِ 11:40 توصیف شد، از بین نخواهند رفت.
«ای خدا، ساکت منشین! هنگامی که دعا میکنیم، خموش و آرام مباش! برخیز و ما را نجات ده! ببین چگونه دشمنانت شورش می کنند و آنانی که از تو نفرت دارند به مخالفت و دشمنی برخاستهاند. آنها بر ضدّ قوم خاصّ تو نقشههای پلید میکشند و برای کسانی که به تو پناه آوردهاند، توطئه میچینند.» (کتابِ مزامیر، 3-83:1) «نیروهایِ ناپیدایِ»[3] خدا، اعضایِ بسیار برگزیدهی او در کلیسا هستند. در میانِ این مللِ جنگجو، خداوند از مردم خود محافظت میکند. (کتابِ مکاشفه، 12:14) همچنان که در بسیاری از پیشگوییهای دیگر کتاب مقدس، برگزیدگان خداوند را در صحنه میبینیم.
«دشمنان»، کشورهایِ متّحد اسلامی هستند همراه با شاهِ شمال که بر نوادگانِ اسرائیل خواهند شورید. قربانیان در ابتدا امریکا و انگلیس و یهودیه (منطقه کوچکی که امروزه اسرائیل نام دارد) خواهند بود. پیشگوییهایِ کتابِ مقدّس به ما میگویند که مردمِ اسرائیل در آخرالزّمان، به ندرت مانند جوجهی احمق، ترسو و سادهلوح هستند. (کتابِ هوشع، 12-7:8) دشمنانشان از نقطه ضعفهایِ آنها سوء استفاده میکنند. (هوشع 5:5) خداوند تنها در صورتی از مردمِ اسرائیل محافظت خواهد کرد که تسلیم وی باشند ولی آنها در این آخرالزّمان مسلِم نیستند.
این اتّحادی شوم و پرنیرنگ خواهد بود: «میگویند: بیایید قوم اسرائیل را نابود کنیم تا نامش برای همیشه محو شود.» (مزامیر 83:4) هدف آنها این است که اسرائیل را، که امریکا و انگلیس را نیز شامل میشود، کاملاً نابود کنند. رهبرِ ایران، محمودِ احمدینژاد، قسم خورده است که نامِ اسرائیل را از روی نقشه پاک خواهد کرد. امّا دشمنانِ توصیف شده در آیهی 83 مزامیر، چیزی بیش از کینه و دشمنی دارند. آنها میخواهند نامِ مقدّس اسرائیل را برای همیشه محو کنند.
این پیشگویی دربارهی آنچه که قرار است در آیندهی نزدیک اتّفاق بیافتد، به ما بینش میدهد: آزمایش سخت و دورانِ قدرتِ کافران[4](متی 24:21 و لوقا 21:24)[5] خداوند ملّت اسرائیل را سختتر و شدیدتر از هر زمانی در تاریخشان مجازات خواهد کرد؛ و اینها همه به دلیل زیادیِ اعمالِ شنیعِ آنهاست.
«همهی دشمنان با نقشهی نابودی ما موافقت نمودهاند و بر ضد تو همدست شدهاند: ادومیان، اسماعیلیان، موآبیان، هاجریان، مردمان سرزمینهای جبال، عمون، امالیق، فلسطین و صور. آشور نیز با آنها متحد شده و از عمون و موآب که از نسل لوط هستند حمایت میکند.»(آیاتِ 5 تا 8 از باب 83 مزامیر) اسامیای که در ادامه میآید نام مدرنِ ملّتهایی هستند که گفته شد؛ بر مبنایِ تدریسِ هربرت آرمسترانگ در دانشگاهِ سفیر[6]: Edom=ترکیه، Ishmaelites=عربستانِ سعودی،Maob=اردن،Hagarenes=سابقاً در منطقهای که اکنون سوریه نام دارد ساکن بودند،Gebal=لبنان،Ammon=باز هم اردن. (ما دربارهی تطابق این کشورها نمیتوانیم با قاطعیت صحبت کنیم امّا این تطابقِ نسبی، شکلِ تقریبی و خوبی به ذهنیّت ما میدهد.)
نوشتهی زیر با عنوانِ «واقعیتِ مسئلهی نژادی» در مجلهی «واقعّیتِ آشکار» چاپ شده است: «به برخی از پسرانِ عیسو[7] توجه کنید: تِمان[8]، عُمر[9]، امالیق[10] (سِفرِ پیدایش، 25:11) این اسامی یهودی نیستند! البته برخی ادّعا میکنند که یهودیان، فرزندانِ عیسو هستند. چنانکه ما در حالِ حاضر میبینیم، دروغی بزرگتر از این وجود ندارد. عیسو که ادوم[11] نیز گفته میشود، در جنوبِ شرقی فلسطین در نزدیکی پترا زندگی میکرد که در حالِ حاضر عربهای بادیه نشین در آنجا زندگی میکنند. پس فرزندانِ عیسو کجا رفتهاند؟ از زمانِ بختالنّصر که آنها را به اسارت گرفت این مردمان برایِ هزار سال از تاریخ محو میشوند و بعد ناگهان در ترکستان که در آسیای مرکزی واقع است، شهری به نام امالیق مییابیم.(از صفحهی 451 کتابِ پاول هرمان[12] با نامِ Sieben vorbei undAchtVerweht) مصریان، امالیقان را آمو مینامیدند. امروزه در ترکستان رودی به نام آمو وجود دارد! در زمان کتاب مقدس، ادومیان در کوهِ سیر[13]ساکن شدند. (سِفر پیدایش 32:4) در ترکستان، «سیر دریا» یا رود سیر نیز وجود دارد. قبیلهی حاکمِ ترک، عثمانی[14] است. پیشگوییهایی که به عیسو یا ادوم اشاره میکنند قبیلهی تِمان را بعنوانِ قبیلهی حاکم در آخرالزّمان نام میبرند. (آیهی 9 کتاب عوبدیا)[15] نتیجه واضح است. ترکهای عثمانی پسران تمان هستند. در طول هزارههایِ گذشته حروف صدادار در املایِ این کلمات به ندرت تغییر کردهاند. ترکها یا ادومیان از آسیایِ مرکزی به آسیای صغیر نقلِ مکان کردند. این مکان همان جایی است که امروزه فرزندانِ عیسو در آن زندگی میکنند. ترکیه، تنگهی داردانل یا چهارراهِ کشورها را کنترل میکند.(عوبدیا 14) امروزه بسیار واضح است که عیسو یا ادوم ترکیه است... فلسطینیانِ باستان، که از مصرایم[16] آمده بودند از زمانِ ابراهیم تا به حال در جنوبِ فلسطین ساکن هستند. (سِفر پیدایش، 21:34) آنها هنوز هم در نوارِ غزّهی فلسطین حضور دارند؛ که به مزاحمت خود پایان نمیدهند.(سِفر زکریا، 7-9:6) ... فلسطینیانِ باستان و کفتوریان[17] هر دو کنعانیان[18] را در جنوبِ فلسطین از بین بردند و در سرزمینِ آنها زندگی کردند. (سِفر تثنیه، 2:23) تعجّبی ندارد که از کنعانیان تنها تعداد محدودی باقی ماندهاند.» (ژولیه 1957)
جایِ عراق، ایران، مصر، لیبی و اتیوپی در پیشگوییِ آیهی 83 از کتابِ مزامیر خالی است. آیا دلیلش این است که این کشورها تا قبل از این مرحله توسط شاهِ شمال شکست خورده یا کنترل شدهاند؟ آیهی 83 از کتابِ مزامیر کشورهایی را برایِ ما نام میبرد که وقتی آلمان و اروپا، ایران و اسلامِ رادیکال را شکست دادند؛ با ایران متّحد نخواهند شد.
هیچگاه در تاریخ چنین اتّحادی برای حمله و نابودیِ کامل اسرائیل وجود نداشته است. با توجّه به مزامیر، کتابِ مقدّس اینگونه بیان میکند: «در تاریخ هیچ شاهدی از بحرانِ کشور اسرائیل بر اثر اتّحاد کشورهایِ نامبرده در مزامیر وجود ندارد...» تفسیرِ لانگ[19] این نکته را برجسته میکند: «هرگز از این10 ملّتی که با عنوانِ متّحدینِ علیه اسرائیل از آنها یاد شده است، در جایی دیگر و در یک زمان، با این عنوان به آنها اشاره نشده است.» تفاسیرِ دیگر نیز همین نکات را خاطرنشان میکنند. پس این پیشگویی باید در مورد آخرالزّمان باشد!
اکثرِ مسلمانان در جنگِ جهانی دوم با آلمان متّحد بودند. آنها از آنچه که هیتلر با یهودیان میکرد آگاه بودند و ما از احساسِ بسیاری از مسلمانان در مورد یهودیان آگاهیم. عربهایِ میانهرو امروز به نیروهایِ آلمانی خواهند پیوست. این اتّفاق در حال وقوع است. کویت مثالی از این کشورهاست. در سال 2010 امیر کویت، شیخ صباح الاحمد الصباح، به اروپا رفت تا برایِ برقراری ارتباط نزدیکتر با برلین و کلیسای کاتولیکِ روم تلاش کند. گزارشهای بهدست آمده از ملاقات وی در 28 آوریل با صدرِ اعظمِ آلمان، آنجلا مرکل[20] و تجّار آلمانی، نشان میدهد که او پیشنهاد میزبانیِ روابط دو جانبهای را به آلمان داده است که اتّحاد کویت و برلین را محکمتر میکند. (کویت تایمز[21]، 28 آوریل 2010) یک مقامِ کاتولیک گفت: سفرِ او به واتیکان این امکان را به امیر و پاپ میدهد که «احترام و دوستیشان را بروز دهند» و «روابط خوبی که بین مقرّ اسقفِ مقدّس[22] و کویت وجود دارد» را تقویت کنند.
این یک نمونهی خوب از چگونگی به واقعیّت پیوستنِ آیهی 83 مزامیر است. این ملاقاتها طرفین را برای اتّحادِ آیهی 83 آماده میکند. مثال دیگر، اماراتِ متّحدهی عربی است. برایِ مدّتی، فرانسه نیرویِ آلمان را به ساختِ کشتیهایِ جنگی و برنامهریزی برایِ فعالیّتهایِ مشترکِ بین فرانسه و آلمان محدود کرد تا یک شرکتِ کشتیسازی مشترکِ اروپایی بوجود آید. تمرّد و لجاجت خاصّ (و بدون شکّ، استراتژیک) فرانسه در این معامله، به بحران منجر شد. این مسئله یکی از کارخانههایِ درگیرِ آلمان، ThyssenKrupp، را ترغیب کرد «تا تولید کشتیهایِ غیرِنظامی را کنار بگذارد و کارخانههایش را به تولیداتِ نظامی اختصاص دهد. این کارخانه در حالِ ورود به یک «شراکتِ استراتژیک» با شرکت ابوذبی مار [23] در اماراتِ متّحده عربی است. قراردادِ آنها بر اتّحاد نظامی بینِ آلمان و امارات صحّه میگذارد و احتمالاً باعث میشود تا امارات، صادراتِ نظامیِ آلمان را در دست گیرد و به کارشکنیهای نابودکنندهی صنعتِ کشتیسازیِ آلمان-فرانسه، پایان دهد...» (سایت German-Foreign-Policy.com، 26 اکتبر 2009)
همچنین آلمان در زمانیکه خاورمیانه به علّت عزلِ شاهِ ایران بیثبات شده بود، قایقهایِ پاسبانِ نیرویِدریاییِ بحرین را تأمین میکرد. در سالهایِ اخیر صادراتِ نظامیِ آلمان به بحرین افزایش یافته است. مخصوصاً آن نوع تسلیحاتی که برایِ سرکوب شورشها استفاده میشوند. این کشورهایِ کوچکِ غنی از نفت که دربارهی آنها بحث شد، به قسمتِ جنوب شرقیِ زمینهایِ وسیع عربستانِ سعودی متّصل هستند. ما بر این باوریم که آنها هم اسماعیلیاند و از منظرِ کتابِ مقدّس، صرفِ نظر از مرزهایِ جدیدشان، قسمتی از عربستانِ سعودی به حساب میآیند. مسئلهی اصلی این است که هماکنون آلمان در حالِ بنا کردن اتّحادی با عربهایِ میانهرو میباشد که این موضوع راه را برای وقوعِ آیهی 83 مزامیر هموار میکند. عربستانِ سعودی نیز بیشتر به آلمان نزدیک میشود تا منافع امنیتی خود را دربرابر ایران تأمین کند چرا که امریکا هر روز ضعیفتر میشود و بیشتر از خاورمیانه عقبنشینی میکند.
همچنین پیشگوییِ آیهی 83 از کتابِ مزامیر ارتباط بسیار زیادی با پیشگوییهایِ دیگرِ آخرالزّمانی در کتابِ مقدّس دارد. به هر حال خدا به ما میگوید که آیاتِ مختلف کتاب مقدّس را کنار یکدیگر بگذاریم تا پیشگوییها را متوجّه شویم.(کتابِ اشعیا، 28:13)[24]
آیا این آیه با آنچه دانیال در یک الهام دید، ارتباطِ نزدیکی دارد؟ «و در آخرالزمان، پادشاه جنوب بر او یورش خواهد برد. و پادشاه شمال با ارّابه ها و سواران و کشتیهای بسیار همچون گردباد به مقابله با او خواهد آمد و سیل آسا به سرزمینهای زیادی یورش خواهد برد و آنها را تسخیر خواهد کرد و سرزمین مقدّس را نیز مورد تاخت و تاز قرار خواهد داد. ولی از بین این قومها، ادومیها و موآبی ها و اکثر عمونیها جان سالم بهدر خواهند برد.»(دانیال 41-11:40) ناحیهی اردن (که در اینجا با عنوانِ ادوم و مُوآب از آن یاد شده) باقی خواهد ماند.
«اما مصر و سرزمینهای بسیار دیگر به اشغال او درخواهند آمد.»(آیهی 42) احتمالاً به دلیل اتّحاد مصر با پادشاهِ جنوب، توسط شاهِ شمال شکست خورده یا کنترل خواهد شد. در حالِ حاضر جریانِ اسلامِ رادیکالی که توسط ایران رهبری میشود، در مصر، الجزایر و لیبی و اتیوپی بسیار قوی است. احتمالاً اسلام به زودی کنترلِ این کشورها را بهدست میگیرد. به نظر میرسد ایران در شرفِ تبدیل شدن به یک ابرقدرتِ جهانی است. مطمئناً پیشگوییهایِ دانیال در مورد ایران، عراق، مصر، لیبی و اتیوپی صادق هستند چرا که این کشورها در اتّحادِ گفته شده در مزامیرحضور ندارند.
[1] Psalm: زبور داوود
[2] Assyria
[3] God's hidden ones
[4] Gentile: کسی که کلیمی و در برخی ترجمهها مسیحی، نباشد. از دیدِ یهودیان معادلِ Pagan و به معنایِ کافر است.
[5] Matthew 24:21 ; Luke 21:24
[6] Ambassador College
[7] Esau
[8] Teman
[9] Omar
[10] Amalek
[11] Edom
[12] Paul Herrmann
[13] Seir
[14] Ottoman
[15] Obadiah 9
[16] Mizraim
[17] Caphtorim
[18] Canaanites
[19] Lange Commentary
[20] Angela Merkel
[21] Kuwait Times
[22] Holy See
[23] Abu Dhabi Mar Co. (ADM)
[24] Isaiah, 28:13
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<- ۲
- شنبه, ۲۵ شهریور ۱۳۹۱، ۱۰:۱۲ ب.ظ
بعد از یورش، شاهِ شمال همچون گردبادی بر شاهِ جنوب خواهد تاخت. ما نحوهی یورشِ شاهِ جنوب به شاهِ شمال را مشاهده کردیم. فرهنگنامهی جسنیوس دربارهی کلمهی گردباد اینگونه مینویسد: «در مورد طغیانِ یک توفان یا تندباد به کار میرود... جاروب شدن در یک توفان، مانند تندباد حمله کردن، مانند تندباد خشمگین بودن؛ همراه با معنیِ «در معرضِ ترور[1]» بودنِ مردم.» در فهرستِ الفبایی استرانگ[2] اینگونه معنا شده است: «باعثِ لرزشِ همراه با ترس شدن»
این توصیف، همان مدل جنگی است که شاهِ شمال اجرا میکند. یک جنگاوریِ رعدآسا! دلیلِ رعدآسا بودنِ حمله، هدایتِ اتّحادیهی اروپا توسط آلمان است. این حمله میتواند یک آفندِ هستهای باشد که توفانِ آتش ایجاد میکند! شاهِ شمال، شاهِ جنوب را نابود خواهد کرد. فرهنگنامهی جسنیوس، معنای گردباد را اینگونه ادامه میکند: « لرزشِ کسی که در معرضِ ترور است» ما در حالِ وارد شدن به چنین وضعیتِ وحشتناکی هستیم!
همهی ذخایرِ عظیمِ تسلیحاتی به کار گرفته خواهند شد. سلاحهایی که انسان میسازد همواره برای استفادهشدن است! پیشگوییِ کتابِ مقدّس چگونگیِ بهکارگیریِ آنها را برایِ ما بیان میکند. هردو پادشاه، پرخاشگرانه بر سرِ قدرت رقابت میکنند و شکافِ بینِ آن دو مدام بیشتر میشود. برخوردِ این دو پادشاهِ یک واقعهی قابل توجه در صحنهی جهانی است. این تصادم دنیا را میلرزاند.
در آیهی 11:40 از کتابِ دانیال به این نکته اشاره شده است که پاسخی سریع به یورشِ شاه جنوب داده خواهد شد. مانند مدلِ نازیهایِ جنگِ جهانی دوم. شاهِ جنوب احتمالاً خیال میکند که آلمان مانند امریکا، که در بهترین حالت مردّد است، عمل میکند. که اگر اینگونه فکر کند، آمادهی شکستی تلخ شده است. مدل جنگی که در این آیه توصیف شدهاست تا حدودی کشوری که رهبریِ پادشاهِ شمال را دارد آشکار میکند. آلمانها در جنگ چون نور حرکت میکنند، برعکسِ روسیهی خرس[3] و کُند.
در جریانِ برخوردِ شاهِ شمال با شاهِ جنوب، شاهِ شمال پیروز خواهد بود. پس از آن، شاهِ شمال با بقیهی کشورهایِ عربی که با ایران همپیمان نشدهاند متّحد میشود تا امریکا، انگلیس و یهودیه (که امروزه اسرائیل خوانده میشود) را نابود کند. پس از آنکه آتش جنگ در خاورمیانه افروخته شود، نیازی مبرم به یک برقرارکنندهی صلح در اورشلیم احساس خواهد شد. بدون شک شاه شمال این وظیفه را بر عهده میگیرد اما پس از آن خود به سرعت جنگافروزی را ادامه میدهد.
سپس روسیه و چین، شاهِ شمال را از حمله هراسان میکنند. «ولی از مشرق و شمال اخباری به گوش او خواهد رسید و او را مضطرب خواهد ساخت، پس با خشم زیاد برگشته، در سر راه خود بسیاری را نابود خواهد کرد.» (دانیال 11:44) آنگاه پادشاهِ شمال شکست خواهد خورد. «بین اورشلیم و دریا اردو زده، خیمه های شاهانهی خود را برپا خواهد کرد، ولی در همانجا اجلش خواهد رسید و بدون آنکه کسی بتواند کمکش کند، خواهد مرد.» (آیهی 45) ما در اینجا یک رهبرِ کبیرِ مذهبی با خیمههایی شاهانه مشاهده میکنیم که قرارگاهِ خودش را به اورشلیم انتقال میدهد. امّا اجلِ او نیز به سر میرسد. چرا؟
در سال 1994، قبل از برگزاریِ جشنهایِ هزارسالهی افراطیِ واتیکان، پاپ جان پاول دوم این بیانیه را خواند: «ما بر این باوریم که با نزدیک شدن به سالِ 2000، اورشلیم به شهرِ آشتی برای تمام جهان تبدیل خواهد شد و همهی مردم قادر سفر به آنجا خواهند بود، بخصوص معتقدانِ به ادیانِ ابراهیمی.»(کارناوالِ 3 آوریل 1994) پاپ این جمله را بسیار دقیق بیان کرد: «اورشلیم به شهرِ آشتی برایِ تمامِ جهان تبدیل خواهد شد.» امّا خودش این گفته را باور نداشت.
عیسی مسیح در آیندهی بسیار نزدیک ظهور خواهد کرد و او آشتی را برایِ تمام جهان میآورد! بههمین دلیل است که در این آخرالزّمان، اینقدر خشونت در اورشلیم وجود دارد. شیطان میداند که قرار است خداوند از اورشلیم بر زمین و کائنات حکومت کند. کتابِ مقدّس میگوید که ما شاهدِ جنگِ ادیان خواهیم بود که دنیا را به لرزه میاندازد! هنوز زمان باقی است تا این پیشگویی به واقعیّت بپیوندد. البته شیطان قطعاً از این پیشگویی بیزار است زیرا در آن زمان به چاهی بی انتها انداخته خواهد شد.(مکاشفه[4] 3-20:1) انسان چه آیندهی باشکوهی دارد. و سرچشمهی همهی این شکوه اورشلیم خواهد بود!
[1] ترور در لغت به معنایِ ترس زیاد، وحشت، بلا و بچهی شیطان است.
[2] Strong's Concordance
[3] Russian bear : یک سمبل جهانی درباره روسیه است(بیشتر برایِ تمسخر) که از قرنِ هفدهم تا بهحال بهکار میرود. مانند گربه برایِ ایران.
[4] Revelation 20:1-3
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<- ۲
- چهارشنبه, ۱ شهریور ۱۳۹۱، ۰۱:۲۰ ق.ظ
ایران قدرتمندترین کشورِ اسلامی در خاورمیانه است. آیا میتوانید قدرتِ ایران را هنگامی که کنترل عراق را بهدستگیرد تصوّر کنید؟ عراق سومین کشورِ صادرکنندهی نفت در جهان است. من این مسئله را در همان سال 1992 پیشبینی کردم.
این متنی است که در سال 1994 نوشتهام: «در اختیار گرفتنِ کنترلِ عراق توسطِ ایران، جهان و علیالخصوص اروپا را تکان خواهد داد و این اتّفاق انگیزهی قویای خواهد بود تا کشورهای اروپایی بهسرعت متّحد شوند. چنین حرکتی با هر مقدار از موفقیّت این قدرت را به ایران میدهد که بتواند قیمت نفت را به مقدارِ قابل ملاحظهای بالا ببرد (در واقع این اتّفاق منجر به کنترلِ نفتِ تمام خاورمیانه به دستِ ایران میشود) و همچنین باعثِ کاهشِ سریعِ ارزشِ پولِ غرب میشود و در پی آن کشورهای اروپا به سرعت متّحد میشوند تا حوزهی یورو به قویترین بلوک اقتصادی دنیا تبدیل شود. این همان اتّفاقی است که وقوعِ آن در کتاب مقدّس پیشبینی شده است.» (آیا عراق به ایران میگرود؟ فیلادلفیا ترومپت[1])
شما باید پاراگراف قبلی را دوباره بخوانید! از آن روز تا به حال اتّفاقات به گونهای رقم خورده که این اتّفاق بسیار سریعتر از آنی که فکر میکردهام در حالِ وقوع است. در سال 2003، ایالات متّحده، رهبرِ عراق را سرنگون کرد. صدّام حسین تنها رهبری بود که ایران از آن میترسید. امریکا وی را از سرِ راه برداشت، امّا آیا امریکا قدرت و تمایلی به حفظ این غنیمت جنگی دارد؟ پیشگویی بیان میکند که جواب منفی است. امریکا پذیرفته است که سربازان خود را تا آخر سال 2011 از عراق خارج کند. امریکا به زیبایی راه را برایِ حکمرانی ایرانِ شیعه بر عراقِ شیعه هموار کرد!
این امریکا بود که رهبر صربستانی، اسلوبودان میلوشویچ[2] را در جنگِ کوسوو[3] در سال 1990 سرنگون کرد. او تنها رهبری بود که اروپا و آلمان از آن میترسیدند. پارادوکسِ گیج کننده شاید این است که قدرتِ امریکا راه را برای هر دو پادشاهِ شمال و جنوب باز کرد و مسیرِ واژگونی خود را هموار کرد.
نشریّهی نیویورک تایمز[4] در تاریخ 1 مه 2003 نوشت: «در هفتههایِ اخیر، چکیدهی گزارشاتِ موثّقِ جاسوسی نشان میدهد که ایران در تلاش است بر رویدادهایِ داخلِ عراق تاثیر بگذارد. در نظرِ تحلیلگرانِ امریکایی، ایران از نقشِ قوی امریکا در عراق، که منجر به گسترشِ نفوذ سیاسی و نظامی امریکا در منطقه میشود، استقبال نمیکند. بر اساسِ ارزیابیهایِ انجام شده، ایران در صددِ برخورد با نیروهای امریکایی نیست بلکه قصدِ تاثیر بر رویدادهایِ عراق را دارد. به همین دلیل است که امریکا در تلاشِ خود برایِ طراحی کردنِ نظامِ عراق شکست میخورد و تصمیم به خروج از عراق میگیرد.» اتّفاقاتی که از آن موقع روی داده نشان میدهد که این ارزیابی بسیار درست بوده است.
ظواهرِ مسلّمِ لشکرکشی به عراق، ضعفِ امریکا را نشان میدهند امّا با این حال، حکومتِ فعلی ایالات متّحده متعهد است که نگذارد در عراق، یک مدلِ ایرانیِ تئوکراسی[5] حاکم شود و این نشان میدهد که امریکا هیچ قصدِ سیاسیای ندارد تا این تعهد را ملتزم شود. در حال حاضر ایران نفوذ زیادی در دولتِ عراق داد. دولت عراق با نخست وزیریِ یک شیعه، نوری المالکی، روابط خوبی با ایران دارد. حمایتِ روحانیِ متّکی به ایران و شیعهی ضدّ امریکایی، مقتدا صدر، برای المالکی حیاتی بود تا بتواند بعد از 9ماه وضعیتِ بغرنج در سال 2010 دولت تشکیل دهد.
کتاب مقدّس نشان میدهد که امریکا نمیتواند آنگونه که آرزو دارد ایران را متوقّف کند. روشن است که ایران هرکاری که بتواند برای گسترشِ نفوذش در اکثریتِ شیعه و کنترلِ ثروتِ عظیمِ نفتی عراق انجام میدهد. کمی بعد از اینکه بغداد توسط نیروهای ائتلافی اشغال شد؛ معلوم شد که در گذشته شیعیانِ ایران نفوذ زیادی در عراق کرده بودهاند؛ حتی در زمانِ دیکتاتوریِ صدّام حسین. موسسه جاسوسی استراتفورد[6] در خاطرات جنگش[7] در تاریخ 3 آوریل 2003 اینگونه مینویسد:
«جمعیتِ شیعیانِ عراق در حال ایجادِ مشکلاتِ بزرگِ حکومتی برای ایالات متحده است. این اتّفاق تا اندازهای پیشبینی میشد؛ و تا اندازهای غافلگیرمان کرد. این غافلگیری به دلیل روحیّهی امریکاستیزی نیست بلکه به دلیل سازماندهی آنها است. شیعیانِ عراق بسیار بهتر از آنچه که سرویسهایِ اطلاعاتی امریکا فکر میکردند سازماندهی شدهاند. بسیار واضح است که هدفِ بلندمدّت آنها اداره کردنِ عراق است... (بسیار قبل از حملهی امریکا به عراق، شیعیان در تلاش برای دستیابی به این هدف بودهاند.)
در واقع ایالات متّحده نمیتواند شیعیان را در تنگنا قرار دهد و شیعیان این نکته را میدانند. آنچه که واشنگتن میخواهد قرار گرفتنِ سربازانِ امریکا در وضعیتِ کنترلِ اعتشاشات نیست.... در پایان به نظر میرسد راهِ حلِ این مشکل در تهران است. قسمتی از جامعهی شیعیانِ عراق که سازماندهی شدهاند، تشکیلات خود را مدیونِ ایران هستند. هدفِ ایران مشخص است: خارج کردنِ ایالاتِ متّحده از عراق. مقاماتِ رسمیِ تهران توقّع نداشتند که این اتّفاق به سرعت رخ دهد امّا آنها انتظارِ چنین اتّفاقی را دارند.» موفقیّت تهران نقریباً امروز کامل شده است.
واشنگتن در موقعیّت بسیار سختی در رابطه با ایران قرار گرفته است. امریکا به جایِ آنکه بتواند از عراق بعنوانِ پایگاهی جدید در خاورمیانه برایِ تحمیلِ فشار علیه ایران استفاده کند باید با همسایهی جدیدش، ایران، مودّب و نجیب برخورد کند تا مبادا وی را خشمگین کند! رئیسجمهور بوش، در سخنرانیِ سالیانهی وضعیتِ کشور[8]ش در سال 2002، ایران را شمارهی دوّم در کشورهایِ «محورِ شرارت»[9] معرّفی کرد. سقوط بغداد به مثابه تهدیدی برای ایران بود تا مراقب عملکرد خود باشد. اگرچه امریکا درباره ایران محتاطانه عمل کرده است، امّا ایران به مانند متّحدی دیده میشود که به شیعیانِ عراق انگیزه میدهد تا نظام تاسیس کنند!
البته ایران در حالِ کار کردن از طریقِ مجراهایِ استانداردِ سیاسی و دیپلوماتیک است تا موقعیّتی برای خود به منظورِ استفاده از سرمایههایِ عراقِ جدید ایجاد کند. ایران با دولتِ عراق همکاری میکند، توافقنامههایِ اقتصادی منعقد میکند و از دیگر مجراهایِ دیپلوماتیک بهرهبرداری میکند. امّا جالب آنجاست که تلاشهایی که امریکا برای تحکیم منافع خود کرد؛ وابستگی عراق را به رژیم اسلامی به اثبات رساند.
نمونهی آن نزدیک شدنِ امریکا به نیروهایِ شبه نظامیِ شیعه بود. در نظر افکارِ عمومی امریکا هیچگونه مدارایی با نیروهایِ شبه نظامیِ مستقلِ عراق نداشت. امّا نیروهایِ ائتلافی اینگونه به قضیه نگاه میکردند که نیروهایِ مسلّحِ شبه نظامی، شهرهایِ جنوبی عراق را کنترل میکنند. بنا به گزارش یک رادیویِ عمومی ملّی در 8 سپتامبر 2003، تیپِ بدر با نیروهایِ امریکا همکاری کرد، برایِ مثال نیروهایِ امریکایی در حمله و دستگیریِ حامیانِ صدّام، اعضایِ تیپ را جهتِ انتقال اسلحه تایید کردند. شیعیان از این کار چه سودی میبردند؟ امروزه در عراق حکومت شیعیان در قدرت است.
هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهور پیشینِ ایران در سپتامبر 2003، مصاحبهای با خبرگزاری ایرنا داشت که در آن برداشتی هراسانگیز از این اتّفاقات ارائه داد: «با اینکه در ظاهر ایالات متّحده در کشورهایِ همسایه حضور فیزیکی دارد، واقعیت این است که امریکا توسط ایران محاصره شده است.» آیا این فقط یک بلوف است؟ اگر صادقانه به وضعیت نگاه کنید میتوانید ببینید که این حرف درست است! براستیکه ایران امریکا را «محاصره» کرده است؛ چرا که ایران پادشاهِ کشورهایِ حامیِ تروریسم است.
استراتفورد گزارشی از میزانِ رشدِ نفوذِ ایران در میانِ قیامهای خاورمیانه که منطقه را در اوایل سال 2011 فراگرفته منتشر کرده است: «همانطور که ایران به همپیمانانِ امریکا در منطقه و در میانِ ناآرامیهایِ اخیر، از بحرین تا عربستان سعودی و از یمن تا اسرائیل، یادآوری کرده است؛ تهران قدرت درحال پیشرفت و تنها قدرتِ جایگزین امریکا در منطقه است. ایران هماکنون شبکهای قوی از نیروها و عوامل مخفی در نقاط کلیدیِ سرتاسرِ منطقه دارد که در حالت آمادهباش است. این شبکه میتواند ناآرامیهایی در غزّه و لبنان ایجاد کند تا علیه اسرائیل طغیان کنند؛ کمترین نتیجهی این اتفاق، تشدید ناآرامیهایِ بحرین است. بحرین پنجمین پایگاه دریایی امریکا در منطقه و راهِ نفوذ به جمعیتِ شیعهی عربستان سعودی در شرقِ نفتخیز شبه جزیره است. ایران این شبکه را درست زمانی ایجاد کرده است که نیروهای امریکایی در عراق حضور داشتند و امریکا به عمد تنها یک محصولِ از این حضور برداشت کرد که آن، پیشبینیِ مجموعه اتّفاقات محتمل در صورتِ غلبهی ایران بر بینالنّهرین بود. بینالنّهرین جاپای محکمی برای دستیابی به هر نقطهی دیگری از منطقه است...
«با توجه به ناآرامی های سال 2011، جایگاه آمریکا در منطقهی خلیج فارس بسیار وخیم تر از آن است که واشنگتن حتی در پایان سال 2010 میتوانست تصوّر کند. واشنگتن مانده است با این سوالِ بیجواب همیشگی: با ایران و قدرت ایران در خاورمیانه چهکار باید کنیم؟ امریکا برای این مسئله هیچ جوابی پیدا نکرده است. یک راهِ حلّ موقت میتواند باقی ماندنِ بخشی از سربازانِ امریکا در عراق باشد امّا این راهِ حلّ قطعی نیست. امّا هرچه در سالِ 2011 پیش میرویم این راهِ حلّ موقّت هم ناکافی بهنظر میرسد مخصوصاً که اعتمادِ متّحدینِ امریکا در منطقه نسبت به واشنگتن سلب شده است.» (14 آوریل 2011)
پیشگوییهایی که مدّ نظر ما بود نشان میدهد که ایلاتِ متّحده از این پس مسئلهی اصلی در منطقه نخواهد بود و توجّه شاهِ جنوب به هدفِ دیگری، یعنی شاهِ شمال، معطوف خواهد شد.
[1] "Is Iraq about to fall to Iran?", Philadelphia Trumpet
[2] Slobodan Milosevic
[3] Kosovo war
[4] New York Times of May 1, 2003
[5] Iranian-Style Theocracy – مدل ایرانی-اسلامی حکومت – حکومت خداسالاری
[6] Stratford
[7] War Diary
[8] State of the Union address
- ۴
- شنبه, ۲۸ مرداد ۱۳۹۱، ۰۸:۳۸ ب.ظ
پیمانِ آشتیِ خاورمیانه، اخبار را پر کرده است؛ همانند تمامی آشتینامههایی که تا قبل از شروعِ جنگِ جهانیِ دوم بر اخبار چیره بودند! این نیز نشانهای مهمّ از وقوعِ جنگ در خاورمیانه است! و این جنگ به جنگِ جهانی سوم ختم میشود.
آشتینامهها غرب را افسون کرده و از دیدن و تشخیص دادنِ نقشهی بزرگِ ایران برایِ کنترلِ خاورمیانه عاجز کردهاند. این نقشه هیچگاه با یک آشتینامه متوقف نخواهد شد. تنها یک نیروی برتر میتواند جلویِ این حرکت عظیمِ اسلامی را بگیرد. منتهایِ آمالِ ایران، تسخیرِ اورشلیم است. دستیابی به اورشلیم، جهانِ اسلام را توسط ایران گالوانیزه خواهد کرد. ایران در آرزویِ خود پیشرفت خواهد کرد امّا نمیتواند اورشلیم را تسخیر کند. من از کجا این را میدانم؟ ما باید بیش از حد احمق باشیم تا ایران بتواند اورشلیم را تسخیر کند! کتابِ مقدّسِ شما میگوید که این اتّفاق نمیافتد. با این حال کتاب مقدس بیان میدارد که قدرت دیگری اورشلیم را تسخیر خواهد کرد. این سخنان زمانی برای شما اثبات میشوند که دقیقاً همانطور که ما پیشگویی کردیم اتّفاق بیافتند. امّا چون تا آنوقت هنوز زمان باقی است نیاز است تا این گفته با دلیل برای شما اثبات شود.
آقایان بِلِر و بوش این بینش را داشتند که کشورمان نمیتواند در جنگ با تروریسم پیروز شود مگر با استفاده از قدرتمان! آنها سعی کردند تا بوسیلهی واژگون کردنِ دولتهایِ عراق و افغانستان تاثیر ایران را در منطقه کاهش دهند امّا حتّی آنها نیز نخواستند تا با ایران درگیر شوند.
اکثرِ سیاستمداران و مطبوعات و دانشگاههایِ ما، تروریسم را نمیفهمند؛ و همچنین تاریخ را! وینستون چرچیل گفت: «تاریخ بشریّت، جنگ است» مردمِ بیاطّلاع سعی در این دارند که بگویند این حرف اشتباه است. ابرقدرتها نمیتوانند در این دنیایِ شیطانی و جنگزده به حیات خود ادامه دهند مگر با به راه انداختنِ جنگهایِ طولانی و سخت. این واقعیتِ دنیایی است که ما در آن زندگی میکنیم. تخیّلهایِ زیبا نمیتواند این واقعیت را عوض کند.
در سال 1930، چرچیل به انگلیس و امریکا دربارهی هیتلر هشدار داد. سیاستمداران و رسانهها و انستیتوهای آموزشی بیش از حد خوشبین و علیهِ او بودند. در واقع او به تنهایی در مقابل رهبرانِ دنیا ایستاد! و اینکارِ وی موجب پیروزیِ ما در جنگِ جهانی دوم شد. ما تقریباً هیچ چیزی از هشدارِ او نیاموختیم. در واقع، امروزه خوشبینها بیشتر از قبل رشد کردهاند.
هر کشوری که ابرقدرتِ جهان را از پای درآورد، تبدیل به ابرقدرت میشود! این درسی است از طبیعتِ انسان و کُتبِ تاریخ. یک ابر قدرت هیچگاه نمیتواند مخفیانه به حرکتِ خود ادامه دهد.
رهبرانِ ما نتوانستند تاریخ را درک کنند چرا که نخواستند بفهمند که طبیعتِ شیطانیِ انسان، درون هر فردی روی زمین وجود دارد؛ هم درونِ شما و هم درونِ من! (ارمیای نبی 17:9) امتناعِ ما در استفاده از تواناییهایِ نظامیِ خود، چنانکه باور داریم، همیشه کارِ درستی نیست؛ بلکه این سستیِ زبونِ ما حاصلِ گناهانِ ماست. حقیقتاً ما ایمان و صفاتِ ممتاز و نیز شجاعتِ نبرد با ایران را بعنوانِ تروریستِ درجهی یک جهان نداریم. و بالاخره ما اثبات خواهیم کرد که ضعیفتر از آنی هستیم که باقی بمانیم!
پادشاهِ جنوب محصولِ تروریسمِ دولتی است. به همین دلیل است که ایران به پادشاه تبدیل شده است! آیاتِ 11:40 الی 43 کتابِ دانیال، حاویِ پیشگوییهایی از آخرالزّمان است. این آیات دربارهی کشوری هستند که در سیاست خارجهاش همیشه تهاجمی است. این کشور تا زمانیکه جنگی برپا کند حمله میکند. معنایِ چنین حرفی این است که آن قدرت باید کشوری بزرگ در زمینهی تولید نفت باشند. همچنین این پیشگویی به ما نشان میدهد که این کشور در فاصلهی نزدیکی نسبت به مصر و اتیوپی و لیبی قرار دارد. چه کشور دیگری جز ایران چنین خصوصیاتی دارد؟
ایران به شدّت رادیکال است؛ پادشاهِ اسلامِ رادیکال. مشیِ تهاجمیِ این کشور به چه چیز منتهی میشود؟ به جنگ! درست مانند گذشته. ایران باعثِ جنگی با سلاحهایِ کشتارِ جمعی و وحشتناک میشود. این تهاجم به چیز دیگری منجر نمیشود. ادراکی ساده از تاریخ و طبیعتِ انسان باید ما را به این نتایج برساند. در این دنیا، خوش بین بودن و فکر کردن به آنچه میخواهیم و دوست داریم؛ جلویِ فاجعه و آنچه هست را نمیگیرد. دقیقاً همانطور که خیالپردازانِ خوشبین در سال 1930 جلویِ هیتلر را نگرفتند!
تاریخ چون رعد میغرّد تا ما را از خوابِ غفلت بیدار کند.
نویسندهی بزرگِ روسی، فئودور داستایوسکی[1] از افراطگراییِ روسها و بلایی که میتوانست بر سر کشورش بیاورد میترسید. تنها چند روز پس از مرگِ وی، تزار کشته شد و توسط رادیکالها سرنگون شد. این حرکت افراطی به چه منجر شد؟ به جوزف استالین[2] و گسترشِ کمونیسمِ خشن در تمامِ دنیا.
بنابراین، تفکّر افراطیِ ایرانی به کجا ختم خواهد شد؟ به تروریسمِ دولتی؛ که قرار است ماشهی جنگ هستهای ِجهانی سوم را بکشد. در این مرحله ما قدرتِ کافی را برای جلوگیری از ایران داریم امّا نه میلِ کافی را. ما از مواجهه با ریشهی اصلی تروریسمِ دولتی در خاورمیانه میترسیم. ما اگر با این واقعیّت کنار نَیاییم هیچگاه نخواهیم توانست بر تروریسم غلبه پیدا کنیم. ما با چانه زدن نمیتوانیم پیروز شویم[3]. تنها با یک قدرتِ برتر و مِیل برایِ استفاده از آن میتوان پیروز شد. این تنها راه برای توقّفِ تروریسمِ دولتی است.
«اگر باز هم مرا اطاعت نکنید، هفت بار شدیدتر از پیش، شما را بخاطر گناهانتان مجازات خواهم کرد. قدرت شما را که به آن فخر می کنید، درهم خواهم کوبید. آسمان شما بی باران و زمین شما خشک خواهد شد» (کتاب لاویان[4]، 19-26:18) دانیالِ نبی خبر داده است که این یک پیشگوییِ آخرالزّمانی است. (کتابِ دانیال آیات 12:9 و14-9:12) اسرائیلِ کوچک بیشتر از ایران توانایی نظامی دارد امّا میترسد از آن استفاده کند. موردِ مشابه انلگلیس است. و قطعاً این قضیه برای امریکا نیز صادق است. کشورهایِ ما میترسند از تواناییهایِ خود استفاده کنند و این به دلیلِ گناهانِ ما است. «غروری که از قدرت»مان داریم شکسته است.[5] مسئله بسیار ساده است، ما تمایل نداریم که از جنگِ علیه تروریسم حمایت کنیم.
ما همانگونه که کشور تروریست میخواهد درحال جنگ با تروریسم هستیم؛ و این بدین معنی است که هرگز پیروز نخواهیم شد. آنها فهمیدهاند که این جنگ را به روش خودشان میتوانند پیروز شوند. به همین دلیل است که این جنگ را برپا میکنند. آنها شکست خواهند خورد؛ اگر ما مایل به استفاده از قدرتمان باشیم.
کشورها باید در قبالِ حمایت از تروریسم مسئول باشند. چگونه یک کشور به خود اجازه میدهد از تروریسم حمایت کند؟ اکثرِ گزارشهایِ جاسوسی از عربستان نشان دهندهی این واقعیت هستند که عربستان، سرمایهی هنگفتی در حمایت از تروریسم در اسرائیل(و البته علیه امریکا) خرج میکند. چرا؟ زیرا عربستان از تروریستها بیشتر از امریکایِ «ابرقدرت» میترسد. یک ابرقدرتِ واقعی اجازهی چنین خیانتی را نمیدهد. حمایت و سرمایهگذاری رویِ تروریسم، نوعی جنگ است. حامیانِ تروریسم بیشتر از خودِ تروریستها مقصّرند. آنها هستند که ترور را عملی میکنند.
اگر امریکا و انگلیس، کشورهایِ حامی تروریسم را مجبور به پاسخگویی میکردند، این باتلاق زودتر از اینها خشکیده میشد. اگر رهبریِ ایران در منطقه حذف شود، اوضاعِ خاورمیانه در این برههی تاریخی به سرعت بهتر میشود. چرا که ایران پادشاه است. امّا متاسفانه پیشگوییهایِ کتاب مقدّس نویدِ چنین رویدادی را نمیدهند.
برگِ برندهی ما، ارتباط ما با خداوند خواهد بود. اگر خداوند برایِ ما باشد، شکست نخواهیم خورد. امّا اگر خداوند علیه ما باشد، پیروز نخواهیم شد. پیشگوییهایِ کتابِ مقدس سخن از این دارند که خداوند علیه ما است و ما را نفرین میکند.
بعد از سرنگونی صدّام حسین، موقعیت بسیار خوبی برای امریکا پش آمد تا ایران را تحتِ فشار قرار دهد. اگر ایران شکست بخورد و متوقّف شود، بلافاصله سوریه تسلیم خواهد شد و دیگر کشورهایِ اسلامی نیز به همین نسبت. امّا به جایِ این اتّفاقها، ایران و سوریه در حالِ تماشایِ تفرقهای هستند که بینِ ما افتاده است. دولتهایِ بوش و بلر محبوبیت خود را به شدّت از دست دادند؛ دقیقاً به دلیل آنکه میل داشتند از قدرتمان استفاده کنند. نخست وزیر بلر از شغلش برکنار شد و رئیس جمهور بوش سِمَت خود را در حالی ترک گفت که انبوهی از انتقاداتِ شرمآور و ننگین وی را نشانه رفته بودند. کشورهایِ تروریست، ضعف و تفرقهی خجالتآور ما را دیدند و در حمایت از تروریسم گستاختر شدند.
غروری که از قدرتمان بود شکسته شده است. پس خود را برای آیندهای وحشتناک آماده کنید.
تنها کاری که باید انجام دهیم، تماشایِ اسرائیل است. آیا اسرائیل میتواند بر تروریستها فائق آید؟ ایران و دیگر کشورها همچنان درحالِ تجهیزکردنِ تعدادِ بیشماری از تروریستها هستند. تنها راه برایِ برعکس کردنِ این معادله، متوقّف کردنِ ایران است.
رئیسجمهور بوش گفت: «حملهی تروریستیای که به ما شد به دلیل قدرتِ ما نبود بلکه به خاطر این بود که ما تصوّر کردهایم که ضعیف هستیم.» امّا دلیل واقعی چیزی بیش از تصوّر است. ما واقعاً ضعیف هستیم. ایران و دیگر تروریستها، میوهی ضعف و سستیِ ما را میچینند. تنها دلیلِ وجودِ تروریسمِ دولتی، ضعفِ ما است.
[1] Fyodor Dostoyevsky
[2] Joseph Stalin
[3] We can't negotiate a victory. منظور این است که با مذاکره نمیتوانیم پیروز شویم و این نشاندهندهی خویِ امریکاییها در مذاکره است که در اساس مذاکره را نمیپذیرند.
[4] Leviticus 26:18-19
[5] The "pride of our power" has been broken
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<- ۰
- چهارشنبه, ۲۵ مرداد ۱۳۹۱، ۰۳:۰۵ ق.ظ
هنگامیکه ایران توانایی تروریستی خود را در آبهای خلیج فارس در سال 1993 به نمایش گذاشت «گزارشِ واشنگتن درباره خاورمیانه»[1] بیان کرد: «به نظر میرسد که ایران دارد توانِ تهاجمیِ خود را به کشورهای همسایه است میسنجد...»(ژولیه 1993) این مشیِ تحمیلکننده و قلدرمآبانه[2] زمانی اثبات شد که ایران در مارسِ 2007، 15 دریانورد انگلیسی را در آبهایِ عراق دستگیر کرد و برایِ 13 روز آنها را اسیر کرد.
صحنه برایِ گروهی مسلمان از کشورهای مختلف که توسط ایران رهبری میشوند آماده شده، درست همانطور که در پیشگوییها درباره «پادشاهِ جنوب» آمده است؛ که قرار است به پادشاهِ شمال، یعنی اتّحادیّه اروپا، یورش برد. «و در آخرالزمان، پادشاه جنوب بر او یورش[3] خواهد برد. و پادشاه شمال با ارّابه ها و سواران و کشتیهای بسیار همچون گردباد به مقابله با او خواهد آمد و سیل آسا به سرزمینهای زیادی یورش خواهد برد.»(دانیال 11:40) فراموش نکنید که این پیشگویی دربارهی آخرالزّمان است.
ایران یک سیاست خارجهی تهاجمی[4] دارد. (از ثیاقِ جملات برمیآید که نویسنده تفسیر جملهی «پادشاهِ جنوب بر پادشاهِ شمال یورش میبرد» را «یورش بردنِ سیاست خارجهی ایران به غرب» تأویل کرده است! مترجم) پس از پایانِ جنگِ ایران و عراق در سال 1988، ایران حجم عظیمی از مهمّات جنگی را برای پشتیبانی از سیاست خارجهی تهاجمیاش انباشته است؛ و انبارِ مهمّاتِ ایران حاوی سلاحهایِ شیمیایی و بیولوژیکی است.
پادشاه جنوب، یا ایران، «بر او یورش خواهد برد» که «او» پادشاهِ شمال است؛ اتّحادیهی اروپا. فرهنگنامهی عبری-کلدانیِ[5] جِسِنیوس[6] کلمهی "Push" یا «یورش» را اینگونه معنی میکند: «ضربه زدن بهوسیله یک حیوانِ شاخدار» یا «ضربه زدن با شاخ». این اصطلاح «مجاز از یک پیروز است که همهی دشمنانِ مقابلش را شکست میدهد». همچنین این اصطلاح معنیِ جنگِ تحمیلی نیز میدهد. «یورش» یک کلمهی تند و خشن است. بدون شک این یورش حولِ محور یهودیهی وابسته به کتاب مقدّس(امروزه اسرائیل خوانده میشود) و اورشلیم میگردد. درست همانند برخوردهایی که در زمانِ جنگهایِ صلیبی صورت گرفت. اورشلیم سوّمین شهر مهمّ مذهبیِ جهانِ اسلام است. پاپ جان پاول دوّم در منظر عموم گفت که احتمالاً فرماندهیِ کلیسایِ کاتولیکِ روم به اورشلیم منتقل خواهد شد.
این دو دینِ بزرگ و قدرتمندِ دنیا، هر دو به شدّت خواستارِ اورشلیم هستند. بسیاری از مردم فکر میکنند که روندِ آشتیِ اسرائیلی و دیگر مذاکراتِ مشابه، به آشتی منجر میشوند. امّا برعکس، به واقع آنها به جنگ منتهی میشوند.
سیاست خارجهی پرخاشجو و پر سر و صدایِ ایران حتماً به جنگ ختم میشود. ایران هم میتواند تسخیر کند و هم تسخیر شود. پیشگوییهایِ کتابِ مقدس به خوبی روشن میکند که ایران قرار است تسخیر شود؛ امّا نه به دستِ امریکا و انگلیس. این دو کشور قبل از به واقعیت پیوستنِ این پیشگوییها دچارِ تخریبِ اقتصادی و اجتماعی خواهند شد. اگر اینگونه نیست پس چرا در این جنگهایِ پیشبینی شده امریکا رهبر نیست؟ یا حداقل درگیرِ این جنگ نیست؟ ابرقدرتی جدید در اتّحادیّهی اروپا در حالِ شکلگیری است. کتابِ مقدّس این نیرویِ جدید را پادشاهِ شمال نام مینهد. فقط یک پادشاه میتواند پادشاه دیگری را از بین برد. زمانی که انگلیس و امریکا ابرقدرت، یا پادشاه، بودند به تاریخ پیوسته است. و باید دلیلِ آنرا بدانیم.
آیا ما میتوانیم این ابرقدرتِ جدید در صحنهی جهانی را ببینیم؟ بله، میتوانیم. شما با تماشا و تعقیب کردنِ آلمان و فرانسه میتوانید به بینش خوبی در این زمینه برسید. امریکا و انگلیس، آلمان را در دو جنگِ جهانی مغلوب کردند. سپس آلمانها را به ساختنِ کشورشان هدایت کردند؛ مخصوصاً بعد از جنگ جهانی دوم. انگلیس و امریکا فرانسه را در هر دو جنگِ جهانی حفظ کردند. فرانسه و آلمان هر دو دلایل کافی برای دوستی با امریکا و انگلیس را دارند؛ امّا واقعیت عکسِ این قضیه است. هرروز عناوینِ رسانهها این واقعیت را به ما نشان میدهند. باور کنیم یا نکنیم، خدا در حال پرورشِ این دو قدرتِ اروپایی برایِ تنبیه انگلیس و امریکاست.
[1] Washington Report on Middle East Affairs
[2] Pushy
[3] Push
[4] A foreign policy with a lot of "push"
[5] : Chaldee کلده یا کلدان (به اکدی māt Kaldu ) :نام یکی از بخش‌های تمدن بابل است که در هزاره اول قبل از میلاد مهمترین حکومت میان‌رودان را تشکیل میدادند.
[6] Gesenius' Hebrew-Chaldee Lexicon
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<- ۰
- چهارشنبه, ۲۵ مرداد ۱۳۹۱، ۰۳:۰۲ ق.ظ
در سال 1992، «نیویورک تایمز» نوشت: «بعد از تبدیل شدن به مهمترین قدرتِ نفتی بعد از عربستان، ایران انتظار دارد تا آرزوی بزرگترش را، که همان تبدیل شدن به مهمترین قدرتِ منطقهی خلیج فارس است، پیش بَرَد. یک هدفِ بلند مدّت در سیاستِ خارجی ایران.»(7 نوامبر 1992) این مقاله چگونگیِ دستیابی ایران به چنین قدرتی را اینطور توضیح داد: «آن چیزی که برای غرب و کشورهایِ منطقه مشکلسازتر است، آن رویِ نقشهی ایران برای رسیدن به این هدف است. یک برنامهی تجدیدتسلیحاتِ عظیم که سرمایهاش از پول حاصل از فروشِ نفت حاصل میشود.»
مجلهی «کارشناس مسائل اسلامی»[1] در منطقهی گلاسترِ[2] انگلیس، مقالهای را در ماه آگوست سال 1994 چاپ کرد که میگفت: «همزمان ایران در حال دنبال کردنِ سیاستی است که اسرائیل را توسط دشمنانی خشن محاصره کند.» ترکیه در حال نزدیک شدن به ایران است. برای شمالِ اسرائیل، ایران حزبالله را با پول و اسلحه در لبنال تأسیس کرده است. با ایجادِ حماس که غزّه را کنترل میکند، تهران میتواند درگیریِ دیگری را هر زمان که بخواهد در غرب و شمالِ اسرائیل آغاز کند. همچنین ایران درحالِ ایجاد جبههی دیگری در کرانهی باختریِ رود اردن میباشد؛ که توسط مجاهدانی به جلو میرود که اگر نگوییم جیرهخوارِ ایراناند، حتماً از طرفدارانِ ایران هستند. و مصر از زمانِ خلعِ یدِ رئیسجمهور مبارک همچنان که وارد اردوگاهِ ایران میشود به سرعت در جهتِ لغو آشتینامهی خود با اسرائیل پیش میرود.
قطعاً شیعیان، ایران را هدایت میکنند و در عراق در اکثریتِ 60 درصدی هستند. حذفِ صدّام حسین در سالِ 2003 توسط امریکا، راه را برایِ ایران گشود تا بطورِ گسترده در عراق نفوذ کند؛ یعنی ایران برای ارتش شیعیان، سلاح، سرمایه و آموزش تدارک دید و هزاران نفر از عواملش را به عراق فرستاد و روابط اقتصادی با آنجا برقرار کرد. علاوه بر آن قدرتمندترین حذبِ سیاسی در عراق با تهران همپیمان است که این مهم میتواند عاملی تعیینکننده برایِ سلطهی ایران بر عراق باشد.
مقالهی سال 1994 این مجلّه میگوید: «ایران فعّالیت خود را در حاشیهی جنوبی دریایِ سرخ آغاز کرده است و مصمّم است که تأثیر خود را بطور قابل توجهی در سومالی و یمن افزایش دهد. کمی بالاتر از ساحل دریای سرخ، سودان هماکنون کاملاً در دستانِ طرفدارانِ ایران است، همچنین رژیمِ نظامیِ عُمر حسن البشیر چیزی بیش از یک سنگر برایِ اسلامگرایانِ حسن الترابی نیست. به دلیل زیرساختهای سودان، مسلمانانِ بنیادگرا شروع به تضعیف کردن ثُبات اریتره، که به تازگی استقلال یافته است، کردهاند. شایانِ ذکر است که اریتره هماکنون همهی آنچه که قبلاً خطّ ساحلی دریایِ سرخِ اتیوپی بود را کنترل میکند.»
این گرایشها تا به امروز ادامه پیدا کرده است. ایران به فرستادنِ سلاح از طریق کشتی برای اسلامگرایانِ سومالی ادامه میدهد. در مارسِ 2008، ایران یک توافقنامهی نظامی با سودان امضا کرد. در مه 2008، ایران با انعقاد قرار دادهایِ تجاری و توافقهای سرمایهگذاری، روابطش را با اریتره گسترش داد. مجدداً در سال بعد، در آوریل 2009، ایران و اریتره هر دو با الجزایر، توافق همکاریهای دوجانبه منعقد کردند. ایران تاثیر و کنترل زیادی بر شمالِ افریقا دارد که این قدرت نفوذ با وقوعِ ناآرامیهایِ کشورهای عربی در اوایل سال 2011، بیشتر هم شده است. دولت تونس در ماه ژانویه سقوط کرد و احتمالاً به دست مسلمانانِ رادیکال افتاد. حزبِ Ennahda، که توسط دیکتاتوری زینالدّینِ بن علی توقیف شده بود، به سرعت به قویترین نیرویِ سیاسی کشور تبدیل شد. ایران نیز بصورت گسترده در یمن و بحرین نفوذ کرده است و عمیقاً در امور افغانستان مداخله میکند. بسیاری از ملّتهای میانهرویِ عربی از ایران و از مقابله با آن میترسند.
یکی نگرانکنندهترین جنبههایِ رشدِ قدرتِ ایران، دستیابی زودهنگامِ آنها به سلاحِ هستهای است. قبلاً در سال 1992، روزنامهای اروپایی تیتری در صفحه نخست خود قرار داد با عنوانِ «ایران بمب اتمی دارد»[3] که بیان میداشت: «از آنجایی که 2 کلاهک هستهای بصورتِ رسمی در لیست گمشدههای کشور تازه استقلالیافتهی قزاقستان، که در گذشته بخشی از شوروی بود، قرار گرفته است؛ ایران حداقل 2 کلاهک هستهای به دست آوردهاست»(7 مه 1992) با توجه به تهاجمی بودنِ سیاست خارجهی ایران، قطعاً این گزارش درست است.
علاوه بر این، ایران از سالها قبل یک برنامهی هستهای برای خود داشته است. اطلاعاتی فاش شده است که نشان میدهد ایران، هنگامیکه در منظرِ عموم میگوید که این برنامه فقط برای مصارفِ انرژی آن است، در واقع قصد دارد که کشورها بدانند که این کشور میتواند یک تهدید هستهای باشد. در مه 2011، آژانس بینالمللی انرژی اتمی گزارش داد که ایران، رویِ ساختنِ ماشهی بمبِ اتم کار کردهاست.
در ادامه آنچه مجلهی «کارشناس مسائل اسلامی» در تاریخ 13 مه 1992 نوشته است را میخوانیم: «هدف اصلی استراتژیکِ ایران، احاطه و کنترلِ خلیج فارس و اطرافِ آن است. قدمِ اساسی برای رسیدن به این هدف، بهدست گرفتنِ رهبریِ بیچون و چرایِ پایگاهِ اسلامِ رادیکال است.» درستی بسیاری از گزارشهایِ جاسوسی در مورد ایران به اثبات رسیده است. آیا ما متوجه هستیم که ایران دارد به چه قدرتِ بزرگِ نظامیای تبدیل میشود؟
پروفسور بَری رابین[4] در ژولیه 2007 نوشت: «ایران در تلاش است تا تأثیر خود را از طریقِ این 3 مسیر گسترش دهد: پروپاگاندا و تحریک و تهییج؛ پیشرفتِ گروههای همپیمان، و برجستهکردنِ قدرتِ کشور. ایران امروزه از اسلامگرایانِ رادیکالِ افغانستان و عراق و لبنان و فلسطین و دیگر کشورها حمایت میکند. دو همپیمانِ اصلیِ ایران، حزبالله در لبنان و گروه حماس در فلسطین هستند.» (نشریه سیاست جهانی[5]، 25 ژولیه 2007)
و امریکایِ «ابرقدرت» به ایران اجازه میدهد تا به حمایت از تروریسمِ خشن ادامه دهد. <- ۳
- سه شنبه, ۲۴ مرداد ۱۳۹۱، ۰۵:۲۴ ب.ظ
خلاصهی گزارشِ استراتفورد[1] در تاریخ 22 آگوست سال 2003 بیان میداشت که با پیروزیِ قطعیِ ارتشِ متّحد در عراق در ماهِ مه،در کشورهایِ منطقه شاملِ عربستانِ سعودی، سوریه و ایران، امریکا بعنوانِ «قدرتِ مسلّط در منطقه» قلمداد شد و تبعیت از خواستههای امریکا در دستورِ کارشان قرار گرفت. امّا، هنگامی که ثبات و پایداری در عراق از بین رفت و رویدادها به گونهای دیگر پیش رفت، این کشورها مواضع خود را به تدریج تغییر دادند. امریکا دیگر بعنوان قدرتِ مسلّط شناخته نمیشد بلکه ضعیف و محتاج به حساب میآمد. این تغییر بیشترین تأثیر را بر ایران گذاشت و متعاقباً شیعیانِ عراق را نیز تحتِ تأثیر خود قرار داد.
استراتفورد نوشت: «اگر ایرانیان احساس کنند که وضعیتِ منطقه، از کنترلِ امریکا خارج است، آنگاه درک میکنند که هزینهی کنترلِ شیعیانِ، برای آنها عددی نجومی خواهد بود؛ و بهتر بگویم، ایرانیها قرار نیست روی بازنده شرطبندی کنند.[2]» (من بر این باورم که ایران در این صحنه تهاجمیتر از آن چیزی است که در بیانیه استراتفورد آمده است)
«از نظر ما وضعیت منطقه برای امریکا در حال بحرانی شدن است. اوضاع برای دولت بوش بسیار بد پیش میرود. تهدیدِ قیامِ مسلمانان از دریای مدیترانه تا خلیج فارس دیگر یک مفهموم نظریِ بامزه نیست.[3](این تأثیر و کنترل تا فراتر از دریای مدیترانه و تا شمال افریقا،گسترده خواهد شد) به استثای اردن، در باقی مناطق این اتفاق در حال رویدادن است.»( تأکیدِ من بر رویِ تمامِ این گیومه است). احتمالِ وقوع قیامی اسلامی در منطقه به رهبری ایران، در سالهایِ پس از نوشته شدنِ این کلمات توسط استراتفورد، به سرعت رشد کرد و دلیلش این است که هنوز هیچکس مقابلهی موثری با ایران نکرده است.
قطعاً صدّام حسین یک تهدیدِ تروریستی به حساب میآمد، امّا ریشهی اصلی تروریسم ایران است. برخوردِ محکم با عراق، بدونِ برخورد با ایران، تروریسم را متوقف نخواهد کرد. ایران، قدرتِ اصلیِ حامیِ فلسطینیها است. هیچ کشور دیگری شهامت این را ندارد که روی چنین تروریسمی در اسرائیل سرمایهگذاری کند و آشکارا آن را تقویت کند. در منظرِ عموم هم آشکار شده است که ایران حجم عظیمی از تسلیحات به فلسطین میفرستند. در واقع همهی جهان میداند که ایران چهکار دارد میکند و مشکلِ تروریسم علیه اسرائیل به سرعت وخیمتر میشود. اسرائیل در جنگ با تروریسم دارد شکست میخورد، و به همین منوال امریکا و انگلیس. چنین تروریسمی هرگونه جامعهی آزادی را فرو خواهد پاشاند. اسرائیل بهترین نمونهی آن است.
راهِ اصلی پیروزی در این جنگ مقابله با ایران است یا همان ریشهکن کردنِ تروریسم. امّا نه امریکا و نه اسرائیل، هیچکدام علاقهای به برخورد با ایران ندارند؛ با این حال، ایران قسمتِ کلیدیِ «محورِ شرارت[4]» در خاورمیانه است. در سال 2002، رئیس جمهور بوش، انگِ «محورِ شرارت» را روی ایران، عراق و کرهی شمالی زد. دولتِ عراق واژگون شده است. با این حال ما در این جنگ پیروز نخواهیم شد مگر اینکه رهبری ایران را از بین ببریم. امّا رهبرانِ امریکا و انگلیس دانش و شهامتِ پیروزی را ندارند و مطبوعات به طرز خطرناکی آشتیطلب هستند و مردمِ ما اشتیاقِ پیروزی در جنگ علیه تروریسم را ندارند.
انگی که رئیسجمهور بوش به ایران زد قطعاً درست بود. با این وجود، او به خاطر این عبارت توسط سیاستمداران و مطبوعات لیبرال مورد حمله قرار گرفت. متأسفانه این نشاندهندهی فقدانِ اراده در امریکاست. تونی بلر به سختی سقوط کرد؛ تنها به خاطر حمایتش از جنگِ عراق! بعد از چنان خودنمایی عظیمی که ارتشِ انگلیس در عراق نشان داد، مردم باید آقای بلر را در آغوش میکشیدند؛ اما مردم انگلیس(و همچنین امریکا) بسیار ضعیفتر از آن هستند که در یک نبرد واقعی بجنگند. ما اشتیاقی نداریم تا در یک جنگِ طولانی و خونبار پیروز شویم.[5]
ثمرات و نتایج دو دههی گذشته قطعاً ثابت میکند که پادشاهِ حامیِ تروریسم کیست؟ همهی دنیا میتواند ببیند. به هر حال برای از بین بردنِ تروریسم، باید با آن برخورد کرد. ما باید با ریشهی آن مقابله کنیم. حرکات تروریستی از این ایران نشئت میگیرند.
آقای آرمسترانگ دو دهه پیش این عبارت را گفت که: «این آخرین جنگی است که امریکا پیروز شده است» او دید که غرور در ارتشمان شکسته شده است. تمامِ منطقهی جغرافیاییای که استراتفورد در مورد آن صحبت کرد، هم اکنون متأثر از ایران است. اگر عراق در زمرهی کشورهایِ تروریست قرار گیرد، سپس ایران بالقوّه میتواند کنترل تمامِ این منطقه را در دست گیرد؛ که این منطقه بیشترین سهم از ذخایر نفتی جهان را داراست.
امّا اوضاع همچنان مهیبتر میشود.
[1] Stratford
[2] They will decide not to bet on what they see as the losing horse
[3] The threat of AN ISLAMIST RISING FROM THE MEDITERRANEAN TO THE PERSIAN GULF NO LONGER IS AN INTERESTING THEORETICAL CONCEPT.
[4] Axis of evil
[5] But the British (and American) people are too weak to fight a real war. We lack the will to win a bloody, protracted war.
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
- ۱
- دوشنبه, ۲۳ مرداد ۱۳۹۱، ۱۱:۵۸ ب.ظ
دو ملت لیبی و اتیوپی در آیهی 11:43 از سفرِ دانیال در کنار مصر نام برده شده اند. این دو ملت قطعاتی هستند که پازل استراتژی اسلام رادیکال را کامل میکنند. آن استراتژی بنیان های آمریکا و اروپا را خواهد لرزاند!
«اما ] شاه شمال [ بر گنج های طلا و نقره و بر همهی اشیاء نفیس مصر غلبه دارد و مردم لیبی و اتیوپی خراجگزارانِ او خواهند شد.[1]» (دانیال 11:43) . چرا خداوند در وحی از لیبی و اتیوپی یاد میکند؟ هیچ کلمهای در کتاب مقدس خداوند، بیدلیل نیامده است. حتماً خداوند به دلیل مشخصی نام این دو ملت را در کنارِ مصر در یک آیه آورده است. این آیه میگوید که قرار است لیبی و اتیوپی نیز با ایران هم پیمان شوند!
تفسیر سونکینو[2] در این باره، اینگونه توضیح میدهد: «یا به لشکر او میپیوندند یا خود را تسلیم و گوش به فرمان او میکنند.» فرهنگنامهی عبری-کلدانی جِسِنیوس[3] اصطلاحِ «at his steps» را «در مصاحبت با او» معنی میکند. ترجمه مُفات[4] اینگونه است : « تعقیب کردنِ سلسلهی وی یا حیلهی وی»
پس شما نیاز دارید لیبی و اتیوپی را رصد کنید. آنها قرار است تحتِ کنترل سنگین ایران، شاه جنوب، بروند. دلیل مقهور ماندنِ آنها در پیروزی شاه شمال نیز همین است. چرا ایران علاقهی زیادی دارد تا مقداری از کنترل لیبی و اتیوپی را به دست گیرد؟ جوابِ این سوال برای من، توطئه است.
تنها چیزی که نیاز دارید، یک نقشهی خاورمیانه با تأکید بیشتری بر دریایِ مدیترانه و سرخ است. آنگاه شما خواهید فهمید که چرا پادشاهِ جنوب ، یا اسلامِ افراطی، علاقه زیادی به ایجاد اتحاد با این دو سرزمین؛ یا به کنترلِ آنها دارد.(همانطور که این علاقه را در زمینهی مصر و تونس دارد.) آنها در سواحلی واقع هستند که مهمترین مسیرِ تجاری جهان را داراست!
هرکسی که اتیوپی را کنترل کند یا شدیداً بر آن اثربگذارد، بدون شک منطقه کوچکی از اریتره و جیبوتی را در خط ساحلی دریای سرخ کنترل خواهد کرد. این مناطق به تازگی از اتیوپی جدا شده و اعلام استقلال کردهاند. همچنین، من اعتقاد دارم که در کتاب مقدس این دو قسمتِ کوچک بعنوانِ بخشی از اتیوپی به حساب آمدهاند.
اعادهی کنترل بر کانالِ سوئز کافی نیست. مصر در سال 1956 سعی داشت این کنترل را در دست گیرد؛ با اینحال انگلیس و فرانسه و اسرائیل، مصر را با یک حمله از آنجا بیرون راندند. امّا اگر ملّتی اسلامگرا و افراطی با نیرویِ هواییِ قدرتمندی که مسلّح به گلوله و موشک است بر این مسیر تجاریِ دریایی احاطه داشته باشد، آنوقت نتیجه چه میشود؟ این مسئله به ایران یک قدرت بالقوه برای کنترل تجارت در این مسیر دریایی را میدهد. اسلامِ افراطی انتقال نفت مورد نیاز امریکا و اروپا را میتواند متوقف کند.
ایران بالقوه میتواند کنترل اورشلیم، سومین مکان مقدس مسلمانان، را در دست گیرد. من مطمئنم که اورشلیم برای ایران بیشتر از نفت اهمیت دارد. مسلمانان برایِ حدودِ1500 سال با صلیبیّونِ کاتولیک بر سرِ تصاحبِ اورشلیم جنگیدهاند. پیشگوییِ کتاب مقدس به ما میگوید که آخرین جنگِ صلیبی در پیشِ رو است. تصرف اورشلیم توسط ایران، به یکباره باعث واکسینه شدن جهان اسلام خواهد شد. با این تصرف بسیاری از مسلمانان افراطی برای تاثیر بر دیگر کشورها در خارج از خاورمیانه پخش خواهند شد و این اتفاق منجر به آشوبها و ترورهایِ خطرناک در اروپا، آسیا و امریکا خواهد شد.
امپراتوری قریب الوقوعِ رومِ مقدّس، که ابرقدرتی است با 10پادشاه و کاتولیسم بر آن حکمفرما است و توسط فریبندهترین و خشنترین آلمانی که تا بهحال وجود داشته هدایت میشود، درک میکند که این التهاب عربی میتواند همچون آتشی عظیم، همهگیر شود. بسیاری از کاتولیکها اورشلیم را بعنوان مهمترین مکانِ مذهبی خود به حساب میآورند.
اگر ایران کنترل این مسیر را در دست گیرد، میتواند یک شَبِه، خسارت و هرج و مرج عظیمی را در امریکا و اروپا ایجاد کند. آلمان و واتیکان، قلب امپراتوری مقدّس روم، به پادشاه جنوب اجازه نخواهند داد تا بر اورشلیم و مهمترین مسیر تجاری جهان مسلّط شود.
من برنامهای تلویزیونی با عنوان «کلیدِ داوود» را در تاریخ 27 ژانویه 2011 اجرا کردم. در این برنامه از بینندگان درخواست شد تا اتیوپی و لیبی را به دلیل مطلبی که به تازگی متوجه شده بودم، تحت نظر داشته باشند. در آن زمان تقریباً هیچ خبری از لیبی در رسانهها وجود نداشت. لیبی به نظر آرام میآمد ولی کمتر از یک ماه بعد، جنگ داخلی شروع شد.
شما باید منتظر باشید تا لیبی و اتیوپی با شدت و سرعت وارد اردوگاهِ اسلامِ افراطی شوند. پادشاه جنوب احتمالاً قصد دارد تا از طریق قدرتِ مسیرِ تجاریاش، بر پادشاه شمال یورش برد. این حرکت، نمایشی بیش نخواهد بود! امپراتوری مقدس روم با پاسخی سریع و سخت و حملهای سیلآسا، ایران و اسلامِ افراطی را درخواهد نوردید.
کنترلِ ایرانی-عربی بر دریای سرخ و مدیترانه، دلیلِ اصلی شرکت نکردنِ امریکا در باب 11 از کتاب دانیال و در جنگِ خاورمیانه است. اقتصادِ ما متزلزل است؛ دلار به شدّت ضعیف شدهاست و ایران میتواند امریکا را تهدید کند و یا حتّی نفتِ ما را قطع کند و اقتصادِ امریکا را خرد و متلاشی کند تا امریکا را از این جنگ خارج کند.
پیشگوییهایِ مرتبط با لیبی و اتیوپی، دستِ استراتژی نظامی ایران را رو میکند. ما بیش از 15سال پیش درباره جاهطلبی جهانیِ ایران سخن گفتیم و از آن موقع تا به حال، این حسّ تمامیتطلبیِ ایران روز به روز بیشتر شده است.
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
- ۶
- شنبه, ۲۱ مرداد ۱۳۹۱، ۰۷:۴۱ ب.ظ
چند سال قبل از سقوط شاه، انورالسادات، رهبر مبارز مصر و خاورمیانه بود. برای مثال او در جنگ «یوم کیپور[1]» علیه اسرائیل، رهبرِ اصلیِ جهانِ عرب بود. مدتی بعد دنیا شکّه شد! علی الخصوص جهانِ عرب. تقریباً در زمانِ سقوط شاهِ ایران بود که در کمالِ حیرت، آقای سادات به منادی آشتیِ کشورهایِ خاورمیانه[2] تبدیل شد. او با سخنرانی در کنیسهی یهودی(پارلمانِ اسرائیل) اعرابِ افراطی را سخت خشمگین کرد. در واقع در آن زمان تنها یک نفر در حالِ آشتی دادنِ خاورمیانه با غرب بود ولی او با این کار داشت برخلافِ جریانِ اسلامگراییِ افراطی قدم بر میداشت. آقای آرمسترانگ در اواخر عمرش با دو رئیسجمهور وقتِ مصر، یعنی سادات و حسنی مبارک، ملاقات کرد. این نکته بسیار قابل توجه است که او این جمله را به هردویِ آنها گفت: « ما[3] به آشتی دست پیدا نکردیم مگر اینکه خدا یا الله آنرا به ما هدیه کرد.»
در سال 1981، مایک والاس[4] از برنامهی تلویزیونی «60 دقیقه» با آیت الله خمینی، کسی که تنها 2سال پیش به قدرت رسیده بود، مصاحبهای کرد و در آن مصاحبه به خمینی گفت که سادات وی را «دیوانه» خوانده است. تقریباً چند روز بعد، رئیسجمهور سادات به قتل رسید! این همان مدل قدرتی است که رهبرِ اسلامگرایانِ افراطی در اختیار دارد. امریکا و جهان اجازه دادند که این قدرتِ شیطانی مسیرِ تاریخ را تغییر دهد. الآن تروریسم در سرتاسر جهان حاکم است. امریکا میل و رغبتی ندارد تا این کشورِ حامیِ دیوانگی را توقیف کند و این در حالی است که متوقف کردنِ ایران میتوانست آسان باشد. زمانیکه ترورِ سادات اتفاق افتاد، آقای آرمسترانگ گفت: «این نقطهی عطف در مسیرِ تاریخ خاورمیانه است.» امّا ظاهراً کسی در رسانهها ندید، یا اینکه نخواست ببیند، که این اتفاق چقدر برای جهان تکان دهنده است و تقریباً همه آنرا دستِ کم گرفته بودند. شبکهی تروریستی ایران بهطرز وحشتناکی خوب کار میکند.
آقای سادات بخشی از فرایند تغییر خاورمیانه به نفع جهان بود. او در برابر بسیاری از مردمِ خود و جهانِ عرب مقاومت کرد تا بتواند با اسرائیل آشتی کند. او با ترجیح دادن منافع جهان و مصر بر امنیت شخصیاش ثابت کرد که مردِ واقعاً بزرگی است. اگر رهبران امریکا و انگلیس شهامتی همچون شهامتِ او را از خود نشان میدادند، آنها الآن میبایست با ایران روبرو میشدند. به دلیل ضعف امریکا و انگلیس و اسرائیل بود که خاورمیانه، به پیروی از پادشاهِ ترور، بعنوان رهبر، پرداخت.
اسلامگرایانِ افراطی، در زمینهی ترورِ رهبران بسیار توانمند هستند. احتمالاً سخنگویِ پارلمانِ مصر، نفرِ دوم کشور در آن زمان، رفعت المحجوب، را نیز آنها ترور کردند. افرادِ مسلّح سوار بر موتور سیکلت به سمت صندلی راننده اسپری پاشیدند و وی را با اسلحهی رگبار، ترور کردند. در پشت ترور احمد بودیوف، رئیس جمهور الجزایر، در سال 1992 نیز احتمالاً این افراطیون حضور داشتند. نیروهای افراطی در صدد زمین زدن دولت معتدل و غربگرای لبنان برآمدند و در همین راستا، ترورِ رفیق حریری، نخست وزیر لبنان، در سال 2005 بوسیلهی یک ماشین بمبگذاری شده، سرآغازی بود بر ترورهای زنجیرهای چهرههایِ شاخصِ ضد سوریهای در لبنان. در سال 2008 ائتلافِ دولت تسلیم شد و دولت جدیدِ طرفدارِ حزبالله شکل گرفت. در ژوئن 2011، حزبالله در یک کودتایِ نرم، سعد حریری، نخست وزیر مورد حمایت امریکا در لبنان، را برکنار کرد، و کاندیدای مورد نظر خود را جانشین وی کرد. اینها نمونهی کوچکی بودند از تاثیراتی که اسلامگراییِ افراطی میتواند در خاورمیانه داشته باشد.
در سال 2011، تغییرات اساسی و عظیمی در مصر رخ داد؛ همانند آنچه که در انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 گذشت. به مدت 30 سال، رئیسجمهور مبارک، در برابر افراطیون مقاومت کرد و با امریکا و اسرائیل دوست ماند. او در مقابل مسلمانانِ افراطی و در برابر خشونتشان علیه اسرائیل و دیگر ملّتها ایستادگی کرد. او در جنگِ امریکا، انگلیس و اسرائیل علیه تروریسم، متّحدی قدرتمند برایشان بود. او بر سرِ نرسیدنِ ایران به بمب هستهای جنگید و رئیس جمهور مبارک، قدرت لازم را برای کنترلِ مخالفِ اصلی خود، یعنی اخوانالمسلمینِ تندرو، اعمال کرد. گویا رهبرانِ ما هنوز متوجه نشدهاند که مبارک هر روز میبایست چه سر و کلّهای با اخوانالمسلمین میزد! زمانیکه تظاهرات در ژوئنِ 2011 در قاهره به اوج خود رسید و خشم مردم منفجر شد؛ رئیسجمهور اوباما موضع خود را روشن کرد و در کنارِ معترضانِ ضدّ مبارک قرار گرفت. با وجود نتایجِ مثبتِ مبارک، حکومتِ امریکا، از ابتدای تظاهراتِ انبوهِ مردمِ مصر شروع به تحقیرِ وی در ملاء عام کرد. امریکا به دوستِ سی سالهی خود به کلّی خیانت کرد. اما حاصلش چه شد؟ نتیجه این شد که نفوذ امریکا در خاورمیانه به حد صفر رسید! ظرف مدّتِ تنها چند هفته، مبارک اخراج شد، دولت بیثبات شد و ایران شروع به نفوذ در مصر کرد.
آیه 11:42 از کتاب دانیال اشاره میکند که مصر با شاه جنوب، یا همان ایران متحد خواهد شد. این پیشگویی اشاره کرده است که تغییرات گستردهای در سیاستهای مصری رخ خواهد داد! ما وقوعِ این اتفاق را از سال 1994 هشدار میدادیم، و حالا مصر را ببینید. سیاست خارجی و گرایش سیاسی مصر به روشنی در حال تغییر است بهطوریکه تهدیدی در راستایِ تغییر منطقه است. حتّی در سال 2007، ایران و مصر شروع به رونق بخشیدنِ روابط خود در جهت ایجاد روابط کامل دیپلماتیک کردند. در ژانویه 2007 مبارک با سخنگوی مجلس ایران دیدار کرد که در حدود 30 سال گذشته این اولین ملاقات در این سطح بود. این واقعیت که مبارک خودش این ملاقات را تدارک دیده بود نشان میدهد که وی در کشورش تا چه حد تحت فشار نیروهای طرفدارِ ایران بوده است. بعد از برکناری او، نیروهای طرفدارِ ایران کاملاً بر اوضاع مسلّط شدهاند.
قبل از اینکه مبارک مقامش را ترک بگوید، هشدار داد که: «آنها ممکن است راجع به دموکراسی نطق کنند امّا نتیجه افراطگرایی و اسلامِ افراطی خواهد بود.» بله، در واقع، این همان چیزی است که میبینیم! اخوانالمسلمینِ افراطگرا، بزرگترین و شناختهشدهترین گروهِ سیاسیِ مصر، کنترل کشور را در دست گرفته است. چندی بعد نیویورک تایمز نوشت: «اخوانالمسلمین ،گروهی اسلامگرا که یکبار توسط حکومت توقیف شده بود، در خطّ مقدّم کسانی است که همدستِ پنهانِ دولتِ نظامی گشتهاند و بسیاری میترسند که آنها تغییرات بنیادین را بینتیجه بگذارند.» همچنین واضح است که فعّالان جوان و تحصیل کردهی سکولار،که در ابتدا، انقلابِ بدون ایدئولوژی را حرکت دادند، دیگر نیروی سیاسیِ هدایت کنندهی جریان نیستند... آنچه که بسیاری را شگفتزده میکند، ارتباط خوانالمسلمین با ارتش است که وی را بدنام میکند...»
عالیجاه زاروین[5]، تحلیلگرِ ارشد گروهِ بینالمللی بحران[6] گفت: «مدرکی است که نشان میدهد اخوان چندی بعد با ارتش نوعی معامله داشته است. این برای ارتش منطقی است. ارتش خواهانِ ثبات و خروجِ مردم از خیابانها است. اخوان همان گزینهای است که ارتش با آن میتواند صدهزار نفر جمعیت را از خیابانها بیرون کند...»
«در آن زمان سوال این بود که آیا اخوان با ساختاری ابرتشکیلاتی قدرت را تصرّف میکند یا خیر؟ به نظر میرسد که این کار را کرده است.» (24 مارس 2011) به دلیل اینکه اخوانالمسلمین بسیار تشکیلاتی و موردِ حمایت ایران است، توانست قدرت را به دست گیرد. آیا ما چشممان را به روی قدرت ایران بعنوانِ عروسک گردانِ این گروهها در پسِ پرده بستهایم؟ این دقیقاً همان اتفاقی است که به تدریج در ایرانِ سال 1979رخ داد.
بسیاری از مردمِ غربی امیدوارند که بازتابِ دموکراسی و آشتی را در مصر ببینند. ولی مردمِ مصر چه میخواهند؟ یک بررسی عمده توسط «مرکز تحقیقات پو»[7] در سال 2010 نشان داد که مردمِ مصر هیچ علاقهای به مدلِ غربیِ دموکراسی ندارند! در واقع آنها قانون اسلامیِ محض میخواهند. به نتایج به دست آمده از آمارگیری پو توجه کنید:
· دقیقاً 85% مسلمانانِ مصر، خواستارِ تاثیرِ قوی اسلام در سیاستهای حکومت هستند.
· تقریباً همین تعداد، اعتقاد دارند که کسانی که از اسلام خارج میشوند باید کشته شوند.
· 82% ، از سنگسارِ زناکاران حمایت میکنند و 77% معتقدند دستِ دزدان باید قطع شود.
· بیش از نیمی از مردم از تفکیک جنسیتی در محل کار حمایت میکنند.
· 54% ، عملیات استشهادی را ،که باعث مرگِ غیر نظامیان میشود، قابل توجیه میدانند.
· تقریباً نیمی از مردم نظر مساعدی نسبت به گروه تروریستی حماس دارند و از هر ده نفر، سه نفر نظر مثبت نسبت به حزبالله دارند. حتّی یک پنجم از مصریها نظر مساعدی نسبت به القاعده و اوسامه بنلادن دارند.
· در بین 18 ملّت مسلمانی که سازمانِ پو آمارگیری کرده است، مصر بالاترین میزانِ نارضایتی نسبت به امریکا را داشت: 82% از مصریها، امریکا را دوست ندارند.
مبارکِ قدرتمند قادر بود نظرات افراطیِ مردمش را کنترل یا محدود کند. امّا این سدّ با کنارهگیریاش شکسته شد. بسیاری در اسرائیل و غرب، تاثیر اخوانالمسلمین و حمایتهایش از سیاستهای مردمیِ ضدّ اسرائیلی را دستِ کم گرفته بودند. جنبش مسلمانان که توسط اخوانالمسلمین شکل گرفت، در حال حاضر در حال دریافت سیلی از حمایتها از داخل و خارج مصر است. دیگر هیچ رهبری قادر نخواهد بود تا در مقابل این سیلِ اعتقاداتِ راسخِ مردمِ مصر مقاومت کند. اینها همه به دست ایران و رابطه محکمش با اخوانالمسلمین محقق شده است.
در نتیجهی این احساساتِ مردمیِ طرفدارِ ایران که در خیابانها سرازیر شد، دولت موقتِ مصر تلاش کرد تا سریعاً روابط دیپلماتیکش را با ایران از سرگیرد. در مارس 2011 مصر اعلام کرد که میخواهد فصل جدیدی از روابط با ایران را آغاز کند. پاسخ تهران در قبال این اظهارات، فرستادن سفیری به مصر برای اولین بار بعد از قطع روابط دو دولت در سال 1978 بود. همچنین دولت مصر تلاش کرد با حماس ارتباط برقرار کرد. حماس تشکیلاتی اسلامی در فلسطین است که توسط ایران حمایت میشود و در گذشته قاهره از آن دوری کرده بود.
در این آخرالزمان، پیشگوییِ کتابِ دانیال در مقابل چشمانمان در حالِ پیوستن به واقعیّت است؛ و دلیلِ آن، اصرار ایران در حمایت از اسلامِ افراطی است. امّا این سیاست خارجهی تهاجمی به گونهای ایران را نابود خواهد کرد که هیچکس نمیتواند تصوّر کند.
[1] Yom Kippur war
[2] مترجم: منظور آشتیِ کشورهای عربی با اسرائیل است
[3] مترجم: امریکا و مصر
[4] Mike Wallace
[5] Elijah Zarwin
[6] International Crisis Group
[7] Pew Research Center
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<- ۷
- سه شنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۱، ۰۴:۴۶ ب.ظ
اگر ما مشتاق باشیم، تاریخ عبرتهای مهم و زیادی برایِ آموختن دارد. برای مثال به ما میآموزد که امریکا و متّحدانش هیچگاه نمیتوانند در جنگ علیه تروریسم پیروز شوند. ما درسهایِ اساسی و مهمّی را میتوانیم از تاریخ بیاموزیم. تاریخ یک آموزگار بینظیر است. بنابراین ما از این معلّم شروع میکنیم تا بعد از آن به معلّمی بسیار بزرگتر برسیم که همان معلّمِ درسِ «چرا نمیتوانیم تروریسم را تسخیر کنیم؟» است!
لشکر کشی به عراق، آخرین دور از جنگهای امریکا علیه تروریسم است. امّا سوال این است که همهی این «تروریسم جهانی» از کجا منشاء میگیرد؟ عراق قسمت خطرناکی از بدنِ تروریسم است ولی مغز و سرِ آن نیست. ما باید در تاریخ به عقب برگردیم تا ریشههای تروریسم را ببینیم. قطع کردنِ شاخههایِ تروریسم کافی نیست. ما باید درخت تروریسم را از ریشه بیرون آوریم. این تنها راه برای پیروزی در این جنگ است.
محمّدرضا پهلوی در زمانیکه شاهِ ایران بود، متّحدی قوی و محکم برای امریکا به حساب میآمد. امّا خبرگزاریها و سیاستمدارانِ لیبرالِ وقت، فکر میکردند که وی بیش از حد غیرِ دموکرات است؛ پس کمک کردند تا او از قدرت پایین بیاید. هرچه او بیشتر از قدرت فاصله میگرفت، امریکا کمتر و کمتر وی را حمایت میکرد. به همین ترتیب، آیتالله خمینی، شاه را در سال 1979 سرنگون کرد. خمینی ایران را به کشورِ اوّلِ جهان در حمایت از تروریسم تبدیل کرد. پس از10سال، بعد از اینکه خمینی فوت کرد، هاشمی رفسنجانی رئیسجمهور شد و شبکهی تروریسمِ جهانی را بیشتر تقویت کرد. این همان زمانی بود که برخی تحلیلگران تازه داشتند میفهمیدند که لیبرالها چه اشتباه وحشتناکی را در زمینه حمایت از سقوط شاه مرتکب شدند.
در سال 1994، وزیرِ امور خارجه، وارِن کریستوفر[1]، ایران را «کشورِ اصلیِ حمایت کننده از تروریسم» معرفی کرد. چه رقّت انگیز و سوزناک است که چنین عباراتی را بشنویم امّا هیچ کاری نکنیم. واقعاً امریکا چقدر ابر قدرت است؟ امریکا برای سالها میدانست که چه کشوری «کشورِ اصلیِ حمایت کننده از تروریسم» است، امّا برای مواجهه با ایران رقبتی نشان نداد تا ایران را مجبور کند که در مقابل جنگهای تروریستیاش پاسخگو باشد.
در دههی 1990، حمایت دولتی از تروریسم در ایران کاملاً نهادینه شد و رهبرانِ امریکا تقریباً هیچ کاری برای مبارزه با آن نکردند و امریکایِ «ابر قدرت» به ایران اجازه داد تا حمایت از تروریسمِ خشن را تا به امروز ادامه دهد.
بیشتر از هر کشوری(به غیر از ایران)، امریکا در برابر سقوطِ شاه و گشوده شدن راه برای آیتالله خمینی مسئول است. ضعف ما میتواند علّتِ بزرگترین افتضاح سیاستِ خارجی ما در قرن 20 باشد. چگونه این همه اتفاق افتاد؟ ما باید چگونگی ارتباط این قضایا را با وضعیت فعلی در عراق درک کنیم. تاریخ نشان میدهد که چگونه اسلامگراییِ افراطی میتواند سیاست یک کشور را به سرعت تغییردهد. و همهی اینها نشانههایی هستند از نوعِ حکومتی که ایران در حالِ رسیدن به آن است.
بیایید به مصر نگاهی بیاندازیم. جایی که اسلاگراییِ افراطی، که بذرِ تروریسم را میکارد، به سرعت در حالِ به دست آوردنِ قدرت است. در آنجا یک ترور، جرقهی حرکت را در کلّ خاورمیانه روشن کرد.
[1] Warren Christopher
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<- ۸
- سه شنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۱، ۰۴:۳۲ ب.ظ
به آیاتِ 3-11:2 از سِفرِ دانیال توجه کنید: «حال میخواهم به تو حقایق آینده را نشان دهم. آگاه باش که در مملکتِ پارس سه پادشاه دیگر به سلطنت خواهند رسید. پس از آنها پادشاه چهارم رویِ کار خواهد آمد و از همه ثروتمندتر خواهد بود و با قدرتی که از ثروتش بدست آمده، همه را علیه قلمرو یونان تحریک خواهد کرد. سپس پادشاه نیرومندی رویِ کار خواهد آمد که سلطنت وی وسیع خواهد بود و هرچه بخواهد انجام خواهد داد.»
آنچه آقای آرمسترانگ دربارهی این آیات در رسالهی خود با عنوانِ «خاورمیانه در پیشگوییها» نوشته است را در اینجا میآوریم: «در واقع، در امپراتوریِ ایران بیش از 12 پادشاه وجود داشته است، اما تنها 4 نفری که بعد از کوروش بودند در این پیشگویی اهمیت دارند. آنها به ترتیب کمبوجیه[1]، شبه بردیا[2]، داریوش[3] و خشایار[4] هستند. پادشاه آخرِ آنان یعنی خشایار بوده است که ثروتمندترینِ آنها بوده و علیه یونان جنگ به راه انداخته است.»
سپس فیلیپ، شاهِ مقدونی، نقشهی جنگ بزرگی را برای تسخیر امپراتوریِ ایران با لشکری از یونانیان کشید. وی قبل از به پایان بردن نقشهاش مُرد. امّا پسرش، اسکندر مقدونی، نقشههای پدرش را عملی و به ایران تجاوز کرد. در سال 333 قبل از میلاد او با سپاه ایران در جنگ ایسوس[5] روبرو شد (دانیال 5-6، 8:2). سپس او به سمت پایین و مصر حرکت کرد و بعد از آن برای آخرین شکستِ امپراتوریِ ایران به جنگ آربِلا در سال 331 قبل از میلاد رفت و پس از آن برای تسخیرِ کاملِ هند لشکرکشی کرد و هرچه سرِ راهش بود، نابود کرد.
در آیهی 11:4 از سِفر دانیال داستان ادامه مییابد: «امّا در اوج قدرت؛ سلطنتش از هم خواهد پاشید و به 4 سلطنت ضعیفتر تقسیم خواهد شد. فرزندی از وی به پادشاهی نخواهد رسید؛ زیرا سلطنتش از ریشه کنده شده و به دیگران خواهد رسید.» آقای آرمسترانگ در این باره از کتابِ تاریخ باستانِ جُرج رالینسون[6]-که تاریخِ معتبری است- نقل کرده و نوشته است: « چه دقیق این اتفاق رخ داد... به دلیلِ مرگ غیر منتظرهی او در اوج جوانی و قدرت(در سن 33 سالگی در جوئن سال 323 قبل از میلاد)، او(اسکندر) هیچ وارثی به جای نگذاشت، نه برای قدرتش و نه برای برنامههایش... امپراتوری بدون رهبر و سردرگم ماند. در پی این اتفاق، تا سال 301 قبل از میلاد کشور توسط فرماندهان اسکندر دقیقاً مطابق با پیشگوییها به 4 قسمت تقسیم شد. این 4 فرمانده عبارتاند از:
1- بطلمیوس[7]: فرمانروایِ مصر و سوریه و یهودیه(فلسطین)
2- سولوکوس[8]: فرمانروایِ سرزمینهایِ سوریه، بابل و از شرق تا هند
3- لیزیماکوس[9]: فرمانروایِ آسیای صغیر
4- کاساندر[10]: فرمانروایِ یونان و مقدونیه
آقای آرمسترانگ مینویسد: « بنابراین، پیشگوییِ آیهی 4 به وقوع پیوست... نظر شما را به آنچه که در ادامه آمده جلب میکنم. از اینجا به بعد ، وحی فقط فعالیت دو قسمت از این 4 قسمت را پیشگویی میکند. در قدیم به مصر، پادشاه جنوب و به کشورِ سوریه پادشاه شمال میگفتند زیرا مصر در جنوب اورشلیم واقع است و سوریه دقیقاً در شمالِ یهودیه.»
امروز من بر این باورم که قسمت زیادی از سرزمینِ پادشاهیِ جنوب در جنوبِ اورشلیم واقع خواهد بود؛ امّا نه همهی آن. برای مثال سودان در حالِ حاضر در اردوگاهِ اسلامگرایانِ افراطی است. شاید در آیندهی نزدیک، الجزایر نیز در این اردوگاه قرار گیرد. لکن مطمئناً همهی سرزمینِ پادشاهِ جنوب، در جنوبِ سرزمینِ پادشاهِ شمال خواهد بود.
آقای آرمسترانگ اینگونه ادامه میدهد: «دلیل ارتباطِ آیاتِ کتاب دانیال به این دو سرزمین آن است که سرزمین مقدس بین این دو پادشاهی مکرّراً جابهجا میشده و به طور کلّی جنگهای مختلف آنها بر سر تصرّف یهودیه بوده است.» به آیهی 11:5 از سِفر دانیال توجه کنید: «و پادشاهِ جنوب ( شاهِ مصر، در مدلِ قدیمی رخدادهایِ آخرالزمان) قدرتمند خواهد بود و یکی از شاهزادگانش قدرتمندتر از وی، و حکومتش عظیم.»
آقای آرمسترانگ دربارهی این دو پادشاه گفت: «به طور کلّی جنگهای مختلف آنها بر سر تصرّف یهودیه بوده است» که امروزه اسرائیل خوانده میشود و این نشان میدهد که آن دو پادشاه قرار است بر سر سرزمین یهودیه (و بطور مشخّص اورشلیم) جنگ کنند.
در طول جنگهای صلیبی، همیشه اورشلیم بعنوان غنیمت اصلی به حساب میآمده است. این شهر از لحاظ مذهبی برای یهودیان، مسیحیان و مسلمانان از اهمیّت بسزایی برخوردار است. در واقع جنگهای صلیبیِ به اصطلاح مسیحی، جنگهای صلیبیِ کاتولیکی بودهاند. به طور عمومی رومِ کاتولیک با لشکر مسلمانان برخورد کرد.
ضروری است که ما تاریخ را بدانیم. تاریخ در حال تکرار است. بعد از پیشگوییها و آیات، دومین نشانه و دست آویزِ ما دربارهی آینده، تاریخ است.
اورشلیم پایتخت اسرائیل بوده و در پیشگوییهای آخرالزمان، اورشلیم، امریکا و انگلیس حضور دارند. در آیهی 5:5 از سِفرِ هوشع نبی پیشبینی شدهاست که مردمِ انگلیس[11]، امریکا[12] و یهودیه، همگی در یک زمان سقوط خواهند کرد. کمی بعد از اینکه پادشاه شمال بر پادشاه جنوب غلبه پیدا کند، جاهطلبی وی فراتر از تسخیر اورشلیم خواهد رفت. آقای آرمسترانگ در اینباره نوشته است: «در تواریخ معتبر و صحیح، ما پی میبریم که بطلمیوسِ اولِ اصلی، که سوتر[13] نامیده میشد، بسیار قدرتمند میشود و مصر را فراتر از بزرگترین رویاهای اسکندر توسعه میبخشد. یکی از شاهزادگان یا فرماندهانش، سولوکوس، نیز بسیار قدرتمند میشود و در سال 312 قبل از میلاد، از درگیرِ جنگ بودنِ بطلمیوس سوء استفاده کرده، خودش را در سوریه به مقامی میرساند. وی همچنین تاجِ پادشاهی را تصاحب میکند.»
لطفاً به آیات 34 و 35 فصلِ 11از سِفر دانیال توجه کنید: «امّا در زمانی که آنها(مردم) باید سقوط کنند، به ایشان کمکهایی خواهد رسید ولی بسیاری با نیرنگ به آنها خواهند پیوست. عدهای از حکیمان کشته خواهند شد امّا این باعثِ پاک و طاهر شدنِ قوم میشود. این وضع همچنان ادامه خواهد یافت تا آخرالزمان فرا رسد؛ چرا که آن زمانی است که خداوند مقدر فرموده است.»
آقای آرمسترانگ گفته است: «در اینجا سیرِ کلّی مردمِ خداوند از زمانِ مسیح تا به امروز توصیف شده است. این را با مطالب مشابه در آیاتِ 12:6،11،13،17 از سفرِ مکاشفه(رویدادهای آخرالزمان) مقایسه کنید و توجه کنید که این سیر تا به این آخرالزمان به زوال و نزولِ خود ادامه میدهد.»
آیهی 11:36 از کتاب دانیال: «پادشاهِ شمال هرچه بخواهد انجام خواهد داد. او خود را ستایش خواهد کرد و بالاتر از هر خدایی خواهد دانست و به خدایِ خدایان کفر خواهد گفت. او به این کار ادامه خواهد داد تا زمانِ مجازاتش فرا رسد. همانا آنچه خداوند مقدّر فرموده واقع خواهد شد.» آقای آرمسترانگ نوشته است: «شاهِ شمال چه کسی است که در پیشگوییِ ما در اوایل و اواسط عهدِ جدید آمده است؟ در سال 65 قبل از میلاد، سوریه توسط امپراتوری روم بلعیده و به ایالتی از روم تبدیل شد. در این زمان امپراتوری روم یهودیه را کنترل میکرد. بنابراین در این زمان پادشاهیِ شمال به امپراتوری روم اطلاق میشود.»
این یک قطعهی اساسی از این پازل است. کتاب مقدس 10 قیامِ امپراتوری روم را پیشگویی میکند که هفتتایِ آخرِ آنها توسط کلیسای کاتولیک روم رهبری میشوند. تاریخ نشان داده است که همه به جز یکی از این قیامها به وقوع پیوسته است. آخرین قیام تقریباً پیش روی ما است. این قیام کاملاً مطابق با این پیشگویی است که پادشاه شمال باعث عذاب بزرگی میشود. «آخرالزمان»، که دربارهی آن در آیهی 11:40 از کتاب دانیال بحث شد، در فصل 12 پادشاهِ شمال را هم درگیر میکند که این همان هفتمین قیامِ امپراتوری روم است. پادشاه شمال این عذاب را بر ملّتهایِ اسرائیلیِ وابسته به کتاب مقدس(biblical) تحمیل میکند.(در اصل منظور از ملّتهایِ اسرائیلیِ وابسته به کتاب مقدس، امریکا، انگلیس و یهودیانِ خاورمیانه است)
همانطور که مشاهده کردید، همهی پیشگوییهایِ فصل 11 کتاب دانیال مطابق با تاریخ به وقوع پیوستهاند؛ امّا بعد از این آیات، پیشگوییها به یکباره به زمان حال یا «آخرالزمان» میجهند. آیهی 40: «و در آخرالزمان، پادشاه جنوب باید به وی یورش برد...» این بر میگردد به یک پادشاهِ جنوب که هنوز در آینده است.
پادشاه شمال از چند کشور تشکیل شده است که توسط یک کشور رهبری میشوند؛ آلمان. منطقی است که پادشاه جنوب نیز چنین ترکیبی داشته باشد. همهی ادلّه به این ختم میشوند که ایران کشوری است که پادشاهیِ جنوب را میسازد. از اوایل سال 1990 ما بر این باور بودیم که ایران، جهانِ اسلامگرایانِ افراطی را هدایت خواهد کرد و پادشاه جنوب خواهد بود. امروزه ایران، شاهِ خاورمیانه است[14].
[1] Cambyses
[2] Pseudo-smerdis
[3] Darius
[4] Xerxes
[5] Issus
[6] George Rawlinson
[7] Ptolemy(Soter)
[8] Seleucus (Nicator)
[9] Lysimachus
[10] Cassander
[11] biblical Ephraim
[12] Biblical Manasseh
[13] Soter
[14] Today Iran is "king" in the Middle East
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
<- ۲
- سه شنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۱، ۰۳:۵۲ ب.ظ
پیشگویی شده است که پادشاه شمال و پادشاه جنوب دو قدرتی هستند که در این آخرالزمان با هم برخورد میکنند. پس بر کلیسای حقیقی خداوند[1] واجب است که بداند این دو چه کسانی هستند؟
«و در آخرالزمان، پادشاه جنوب بر پادشاه شمال یورش خواهد برد. و پادشاه شمال با ارّابه ها و سواران و کشتیهای بسیار همچون گردباد به مقابله با او خواهد آمد و سیل آسا به سرزمینهای زیادی یورش خواهد برد.» (سِفر[2] دانیال 11:40) در حال حاضر هر دو قدرت به سرعت در حالِ رشد در صحنهی جهانی هستند. نکته مثبتِ آن، این است که این برخورد، جهان را بهگونهای که تا به حال رخ نداده دگرگون خواهد کرد و نکته منفیِ آن، جنگ جهانی سوم است.
آیا شما هویت این پادشاهان را میشناسید؟ بر شما واجب است که بدانید. من میخواهم به شما بگویم که اسلامگراییِ افراطی، پادشاه جنوب خواهد بود و شما به این درک نیازمندید.
1-1 آخرالزمان[3]
لطفاً به اصطلاحِ «آخرالزمان» توجه کنید. «پادشاه شمال و پادشاه جنوب در «آخرالزمان» قیام میکنند.»(دانیال 11:40) همچنین آیهی 12:4 از سِفرِ دانیال نیز به «آخرالزمان» اشاره میکند. به آیهی 12:9 از سِفر دانیال توجه کنید: «او جواب داد: ای دانیال؛ تو به راهت ادامه ده، زیرا آنچه گفتهام مُهر خواهد شد و مسکوت خواهند ماند تا «آخرالزمان» فرا رسد.»
عبارتِ «آخرالزمان» در این سه آیه از کلمهای عبری نشئت میگیرد. آیهی11:40از سِفر دانیال داستانی از آخرالزمان را شروع میکند که ادامهی آن در فصل 12 از سِفر دانیال جریان دارد. دانیالِ 12:1 با این عبارت شروع میشود: «در آن زمان». در کدام زمان؟ منظور «آخرالزمان» است که دربارهی آن در آیه11:40 از سِفر دانیال صحبت شد. «و در آن زمان، فرشتهی اعظم، میکائیل، به حمایت از قومِ تو قیام خواهد کرد. سپس چنان دورانِ سختی پیش خواهد آمد که در تاریخ بشر بیسابقه بوده است. امّا از قوم تو هرکس که نامش در کتابِ خدا نوشته شده باشد، نجات پیدا خواهد کرد»(دانیال 12:1) «در آن زمان» تحولات عمده و ناگهانیِ بیمانندی به وقوع خواهد پیوست و مردمِ خداوند از این عذاب و آزمایشِ سخت نجات پیدا خواهند کرد. پس این پیشگویی دربارهی زمانِ حال است!
آیهی 11:40 از سِفرِ دانیال به ما میگوید که پادشاهِ جنوب بر پادشاه شمال «یورش» خواهد برد. این اتفاق چه زمانی رخ خواهد داد؟ این یورش باید بعد از اینکه کتاب دانیال در آخرالزمان فاش شد رخ دهد. دانیال 12:9 به ما میگوید که آخرالزمان وقتی شروع میشود که کتابِ دانیال فاش شود. پس بعد از اینکه کتابِ دانیال برای کلیسایِ آخرالزمانِ خدا[4] _و برای هربرت آرمسترانگ[5]_ فاش شود، پادشاهِ جنوب باید قیام کند. البته، امروزه بسیاری از مشخصات کتاب دانیال برای کلیسایِ خدا در فیلادلفیا[6] آشکار شده است.
برای یافتن هویتِ این دو پادشاه خوب است که به تاریخشان نگاهی بیاندازیم.
- ۱
- يكشنبه, ۱۵ مرداد ۱۳۹۱، ۱۰:۰۷ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب پادشاه جنوب، کتابی است که توسط جرالد فلوری1 ، رئیس کلیسای خداوند در فیلادلفیا، در سال ۲۰۱۱ نوشته شده است و تفسیری آخرالزمانی از سِفر2 دانیال در کتاب مقدس دارد. در این تفسیر نویسنده سعی دارد تا از آیاتِ کتاب دانیال به این مسئله برسد که شاهِ شمالِ توصیف شده در این کتاب، کشور آلمان و اتحادیه اروپا و شاهِ جنوب ایران و متحدانش هستند. در کتاب دانیال پیش بینی شده است که در آخرالزمان شاهِ جنوب، ابرقدرتی است که بر شاهِ شمال یورش میبرد ولی شاهِ شمال به مقابله با او میپردازد. نکته جالبتر آنجاست که در این برداشت از کتاب دانیال، اسرائیل و انگلیس و امریکا، همگی نابود میشوند و دلیلش را نیز گناهانِ بسیار این کشورها بر میشمرد.
در ابتدای کتاب این عبارت آمده است: "دانیال پیامبر درباره تقابل پادشاه جنوب و پادشاه شمال در آینده پیشگوییهایی کردهاست. ما درست در زمانی هستیم که این دو قدرت اصلی به سرعت در حال رشداند. پادشاه جنوب در حال حاضر هم مشکلاتی ایجاد کرده است. پس بر شما واجب است که این قدرت پیش بینی شده را بشناسید."
انستیتوی فیلادلفیا ترومپت3 ماهانه مجله ای به نام ترومپت چاپ میکند. در واقع این انستیتو خود را کلیسای حقیقی خداوند در فیلادلفیا4 مینامد و میتوان اعضای آن را مسیحی صهیونیست نامید. به هر روی کتاب شاهِ جنوب از نظر تفسیر بسیار ضعیف و از نظر ادله تهی به نظر میاید و تفسیرهای آن در حد فیلم "ظهور نزدیک است" که چندی پیش در ایران شایع شد ارزش دارد اما آنچه در این کتاب چشم هر خواننده ای را به خود جلب میکند، نوع نگرش آنها به قدرت ایران و ترس و واهمه آنهاست و البته ضعف امریکا و انگلیس و اسرائیل. در جای جای این کتاب، نویسنده با لحنی تند از مقامات و سیاستهای کشور خود انتقاد میکند و ادعا میکند که وی از سال 1992 تا به حال اتفاقاتی که امروزه ما بعنوان بیداری اسلامی و افزایش قدرت ایران در منطقه میشناسیم را پیش بینی میکرده است.
این کتاب 4فصل دارد که میتوان گفت فصل اصلی آن که به نامِ شاه جنوب است، فصل اول آن میباشد. ترجمه دو فصل اول آن که با همکاری همسرم صورت گرفته است را در ادامه در این وبلاگ خواهیم خواند. البته کتاب بصورت کامل نیز توسط گروه دیگری ترجمه شده است و انشالله در آینده ترجمه کامل این کتاب در دسترس قرار خواهد گرفت.
شما میتوانید PDF انگلیسی این کتاب را با عضویت رایگان در سایت ترومپت یا از طریق این لینک دانلود کنید. و همچنین میتوانید فایل PDF ترجمه دو فصل اول این کتاب را از این لینک دانلود کنید.
1- Gerald Flurry
2- سِفر در کتابِ مقدس مشابه سوره در قرآن است. به جای کلمه سِفر از کتاب نیز استفاده میشود.
3-Philadelphia Trumpet
The Philadelphia Church of God (PCG) -4
<- ۳
- يكشنبه, ۱۵ مرداد ۱۳۹۱، ۰۱:۲۴ ق.ظ