چندسال پیش چنین توییتی نوشتم: «تو خونهی ما یک پنجرهی مخفی و سحرآمیز هست که مستقیم به امریکا، شهر San Andreas باز میشه. وقتهایی که خسته میشم میرم سواحل اونجا جتاسکی سواری میکنم. چندتا ماشین گرون قیمت هم میدزدم توی بِوِرلیهیلز ویراژ میدم و حین رانندگی با اسلحه اتوماتیکم آدم میکشم!»
«مرد ایرلندی» فیلمی به غایت طولانی، کند، خستهکننده و با حواشی زیاد است که آدم هر لحظه انتظار پایانش را میکشد. برخلاف یک فیلم گانگستریِ معمول که آدم منتظر هیجان است، در این فیلم تقریبا هیچ هیجانی وجود ندارد. حتی صحنههای گانگستری هم گانگستری نیستند! خیلی خشک و بیروح و کسالتبار!
اما بنظر میرسد همه اینها عمدی و حامل پیام و احساس اصلی مدنظر اسکورسیزی است. زندگی واقعی یک گانگستر اگرچه برایمان هیجانانگیز تصویر شده است اما واقعیت آن زندگی عین همین فیلم است.
اظهار نظر سخنگوی وزارت بهداشت و ستاد ملی مبارزه با کرونا درباره پنهانکاری چین مسئلهساز شده است و واکنشهایی حتی در ابعاد بینالمللی داشته است. بنده درباره صحت آمار چین اطلاعی ندارم. احتمال دروغگویی هر دولتی وجود دارد. اساساً حکومتها کذاب هستند! یکی کمتر یکی بیشتر. امّا چین قطعاً مدیریت بحران قابلتوجه و اقدامات چشمگیری داشته است که تنها ساخت دو بیمارستان 1000 تختخوابی ظرف 10 روز چشم هر ناظر بینالمللی را به خود جلب کرد. با وجودی که ممکن است چین درباره آمار کرونا پنهانکاری کرده باشد، نخستین سؤال این است که مگر ایران کاری غیر از این کرده است؟ آقای سخنگو بهتر است بیش از هرچیز نگران آمارهای مضحک وزارت فخیمهی بهداشت ایران باشد که آنها را به اسم «علم» و «حقیقت» به مردم حقنه میکند! «دیگ به دیگ میگه روت سیاه»! کاش این رابطه «دیگ به دیگ» بود چون این دو مساویاند. به قول یزدیها، «تُرُشبالا (آبکش!) به آفتابه مِگِه دو سوراخه»!