این روزها باب شده است که قرار است اکثر جمعیت کرونا بگیرند. در واقع به نظر میرسد با توجه به نرخ بالای بروز و شیوع کرونا و عدم کفایت تمهیدات لازم برای مدیریت همهگیری، در نهایت چنین اتفاقی میافتد. زمانی که حدود 60 الی 70 درصد جامعه به کرونا مبتلا شوند اکثر مردم نسبت به این ویروس مقاوم میشوند و «ایمنی گلهای» (Herd immunity) رخ میدهد و به دلیل مقاوم بودن اکثر افراد، انتقال ویروس، کنترل یا بسیار محدود میشود.
در این مدت تقریبا هیچ فعالیت تخصصی خاصی درباره کرونا و راههای درمان یا پیشگیری از آن نداشتم. امّا مثل یک آدم عادی از اینجا و آنجا چیزهایی شنیدم. در بین آنها توصیه یک هماتولوژیست برای درمان کرونا برایم جالب بود. او پیشنهاد داده بود دولت از مبتلایانی که بهبود یافتهاند خون بگیرد و به افراد بیمار تزریق نماید (البته قاعدتا با کمک سازمان انتقال خون و با لحاظ تمامی تمهیدات لازم). گویا این کار در چین هم انجام شده است. من نمیدانم در ایران این کار انجام شده یا میشود؟ احتمالا انجام چنین کاری در سطح ملی و در این آشفتهبازار ایران باب طبع دولتمردان نباشد ضمن اینکه صحبتهایی وجود دارد که برخی افراد دو بار کرونا گرفتهاند! اما بهرحال بنظر میرسد اگر مبتلا شدید یکی از بهترین کارها این است که دنبال چنین خونی بگردید!
به این فکر میکردم که اگر خودم مبتلا شدم باید دنبال آن خون بروم. دیدم گروه خونیام O+ است و پیدا کردن خون O فرد بهبود یافته از کرونا کار آسانی نباشد. بعد به این اندیشیدم که امّا برای مسئولین چطور؟ آنها اگر کرونا بگیرند میتوانند چنین خونی پیدا کنند؟ ابتدای شیوع کرونا احساس میکردم که کرونا باعث کاهش بیعدالتی شده است و فقیر و غنی و مدیر و مسئول و غیره نمیشناسد. اما هرچه به پیش میرویم میبینم که نه. چه بسا کرونا برای طبقه مهتران کاملاً قابل درمان باشد. ما اگر بیمار شویم بیمه درستدرمانی که نداریم، تخت ICU بعید است گیرمان بیاید، دارو همینطور و حتی همین خون. احتمالاً مهتران به راحتی چنین خونی خواهند یافت و باقی مردم هم مگر اهمیتی دارند؟ تنها مشکلی که کرونا ایجاد کرده است، بار کاری اضافی است که برای دولت و نظام سلامت مملکت ایجاد کرده است.
این چند روز فرصتی شد تا دوباره بعد از حدود ۱۵ سال، سهگانه ارباب حلقهها را ببینم. و هنوزم دوست دارم دوباره آنرا ببینم. ارباب حلقهها یک سینمای کامل است. از داستان، کارگردانی، بازیگری، فیلمبرداری، موسیقی، جلوههای ویژه و همهچیز... یک شاهکار... یک حماسهی ابدی، سرشار امید، حیاتبخش و بقول خودش، داستانی که باید نسلها برای همه تعریف کرد.