زنبور انگلی به علّت ضعفی که در جسمش دارد نمی‌تواند تخم‌هایش را در بدن خودش به ثمر برساند بنابراین آن ها را زیر پوست حشراتی مانند کرم ابریشم قرار می‌دهد و از بدن آنها برای تغذیه و رشد تخم‌هایش و نیز محلی برای تولّد لاروها استفاده می‌کند.

با قرارگیری تخم‌های فراوان در زیر پوست، کرم ابریشم به پر خوری روی می‌آورد تا بتواند غذا و انرژی لازم برای زندگی و رشد خود و مهمان‌های جدیدش را فراهم کند. امّا این جنب و جوش او نمی‌تواند پاسخگوی این نیاز گسترده باشد. در نهایت تخم‌ها رشد کرده و زنبورهای جدید بر پیکر بی‌جان امّا مملو از مادّه‌ی غذایی کرم ابریشم متولّد می‌شوند.

این خلقت نغز، پیچیده و تأمل برانگیز آیت چیست؟

در مطلبی با عنوان «هنر غرب»، اصلی‌ترین هنر غرب را مدیریت عنوان کردم و مدیریت را به معنای «علم و هنر انجام دادن امور به وسیله دیگران» به کار بردم. به نظر می‌رسد مهمترین آیت این خلقت نیز همین باشد. یعنی انجام دادن کارها به وسیله دیگران. کاری که غرب در آن مهارت دارد! امریکا برای تولید، نیروی کار ارزان، انرژی ارزان، زمین ارزان و بطور کلّی منابع ارزان در اختیار ندارد بنابراین همچون زنبور انگلی تخم‌هایش را در جاهایی می‌کارد که از این امتیازات برخوردارند. تخم‌هایش را در کشورهای موسوم به ببرهای آسیا کاشت؛ در کره جنوبی و ژاپن کاشت و حتّی در چین کاشت. حالا این کشورها تبدیل شده‌اند به کرم ابریشمی که تخم‌های زنبور انگلی را در خود می‌پرورانند و نمی‌توانند نسل خاصّ خود را تکثیر کنند و تولید مثل داشته باشند.

سؤال مهم اینجاست: به نظر شما سرمایه‌گذاری خارجی در ایران که با شعارهای پر طمطراق عنوان می‌شود؛ از آیت زنبور انگلی منفک است؟ آیا سرمایه‌داران، برای توسعه‌ی جمهوری اسلامی می‌خواهند در ایران سرمایه‌گذاری کنند و یا آن‌که به فکر منافع و سود خود هستند؟ و آیا آنها ترجیح نمی‌دهند کرم ابریشم حتّی بمیرد و بر پیکر بی‌جانش، تخم‌های آنها رشد کنند؟

یک پیشنهاد: هر بار عبارت سرمایه‌گذاری خارجی را شنیدید یاد تصویر دوم بیافتید!

منابع

1- برآمدن پول - تاریخ مالی جهان، نیال فرگوسن، ترجمه شهلا طهماسبی، انتشارات پژواک، سال 1392 +

2- تخم گذاری زنبور انگلی، آیت تهاجم فرهنگی لیبرالی، تارنمای آیت مداری +

عکس نوشته مخصوص شبکه‌های اجتماعی: